Naar Mestreech, naar Andre Rieu, 30 juni 2013

Gisterenavond mochten Loek en ik, met dank aan de veteranenbond, naar het Vrijthof in Maastricht om een concert van Andre Rieu bij te wonen.

Het had de hele week geregend, maar deze avond was het droog en helemaal niet koud. Ook mogelijk  gemaakt door de duizenden mensen rondom ons en de vele lampen. 

We waren er ruim een uur van te voren, het zat allemaal mee. Via in het rood gekleden piccolo's mochten we door de smalle toegangen het Vrijthof op. Een doedelzakband liep al blazend rond. Ik hou van doedelzakmuziek. 

Eerst even een sanitaire stop en dan naar onze plaatsen in vak B1. Daar stond voor iedereen een kartonnen doos met een flesje water, een kingsize wafel en een zakje chips. (Amber even niet mee lezen aub) 

De voorstelling begon met een defilé van veteranen langs theater Het Vrijthof, waar Rieu met burgemeester Onno Hoes stonden.

Sommigen in vol ornaat met een regiment ijzer opgespeld, sommigen hadden alleen nog hun baret en liepen in burger. Loek had mee kunnen lopen, maar voelde zich niet geroepen. Ik riep nog: voor koning en vaderland, maar dat imponeerde niet.

Nadat elke veteraan een plaatsje had gevonden kon de voorstelling beginnen.

Het decor achter het orkest veranderde met elk muziekthema. Eerst begonnen ze met de kroning van Willem, wat ze gespeeld hadden in Amsterdam op 30 april, daarna enkele onvervalste Hollandse meezingers.

Allemaal aan elkaar gepraat door Andre in onvervalst Maastrichts. Een keer zei hij: lieve Maxima, maar hij verbeterde zichzelf snel met Leef Maxima, onder het mom van: ze moet het maar leren. Als gast optredens waren er Andre van Duin, die het dorp zong en een eigen gecomponeerde ode aan Maastricht. Eerst in het Nederlands en toen in het dialect, meegezongen door het hele publiek. Karaoke! 

Er was een Argentijnse bandoleonspeler die Adios Nino speelde, waarop de beroemde traan van Maxima op de schermen verscheen. Er was een Australische zangeres die Don't cry for me Argentina prachtig zong. Een trompettist uit Andre's orkest die optrad met zijn zoon van 12, die ondanks zijn jonge leeftijd al toegelaten was tot het conservatorium.

De eerste pauze was al vroeg, amper 3 kwartier na aanvang en duurde ook best lang. Daarna ging het verder en om even na elven stonden alle artiesten die tot dan toe hadden mee gedaan al op het podium, vuurwerk werd afgestoken en we zeiden al tegen elkaar: volgens mij is het al afgelopen. Andre Rieu verzocht ons ook al met klem om nao hoes te gaon. Uiteraard riep het publiek om meer en speelde hij weer gewoon verder. Dat herhaalde zich zeker nog 5, 6 keer. We kregen nog een optreden van een artiest, Trini Lopez, die " If I had a hammer"  en "La Bamba", beter bekend als de "kiss kiss dance" zong. (Klein traumaatje uit mijn jeugd) 

De man is volgens mij bijna 80, maar swingt nog volop.

Na de schone blaue Donau, het Maastrichtse volkslied, veel papier uit confetti kanonnen langs het plein en nog meer vuurwerk was het dan toch echt afgelopen. 

Niet verwacht, maar zeker voor herhaling vatbaar, het was een geweldig spektakel, met veel humor.

De Grenoble experience, 20 - 23 juni 2013

 Dag 1, 20 juni 2013

Om 6 uur 's ochtends vertrokken we uitgezwaaid door Kelly. Het weer was bar slecht, stortregens, onweer, wind en hier en daar een file. Vele stops en wegrestaurants later begon het weer ongeveer halverwege Frankrijk op te klaren en arriveerden we om 16.00 bij de Premiere Classe Gieres hotel in St. Martin d'Heres. Het was inmiddels heerlijk warm weer. Kitty gebeld en die kwam niet veel later op haar gele fiets aanrijden. Na een lange knuffel, liepen we samen naar de campus, waar ze eerst haar fiets inleverde bij het verhuurbedrijfje.

De tram die af en aan rijdt dwars door de campus. Hier het straatje met fietsenverhuur en koffiebar.

Daarna heeft ze ons de hele campus laten zien, de lokalen waar ze les kreeg, de bibliotheek en hieronder de ingang naar een leslokaal, waar Kitty dagelijks door moest.

De campus doet denken aan een Oost Berlijnse wijk,  grauwe gebouwen. Maar wel veel groen rondom en het uitzicht op de alpen is natuurlijk geweldig. Aan een kant ligt nog de sneeuw op de toppen.

Vervolgens wandelden we naar batiment D, waar haar kamer was. 

Het trappenhuis naar de eerste verdieping waar chambre 108 is.

Nu konden we de kamer in het echt bekijken in plaats van via skype.

In de keuken heeft Kitty voor ons gekookt, kip met worteltjes en gebakken krieltjes. Met als toetje appeltaart. 

Heerlijk voldaan namen we de tram terug naar het hotel, Kitty heeft ons uitgelegd welke lijnen we konden nemen en hoe het kaartjes systeem werkte. Ze is meegereden om de haltes aan te wijzen. De onze was Condiac.

Dag 2,  21 juni

Na het vroege ontbijt van yoghurt, koffie en een plakje cake namen we de tram naar Kitty. We zijn eerst naar het centrum gereden en hebben daar wat langs de Isere gelopen totdat de eerste kabelbaan naar de Bastille ging. Je was zo boven.

Daar hebben we van het uitzicht over Grenoble genoten. De stad is helemaal omgeven door bergen.
Terug zijn we gaan lopen, dat was best pittig met allemaal trappetjes in de steen uitgehouwen.
Even water bijtanken.

Geluncht bij Le pain et cie, aan een typisch Frans pleintje met een typische Franse accordeonist.

Lekker aan een rode smoothie.

'S Middags de rest van de stad verkend en alle hotspots op Kitty 's papiertje afgewerkt. 

We wilden bij een Italiaans restaurant eten, maar die was zo vroeg nog niet open, Fransen eten beduidend later dan wij. Dan maar naar de Mac. Een salade smaakt ook altijd.

Omdat het 21 juni was, de langste dag was er een muziekfestival in de stad, overal traden bandjes en solisten op. Zo ook deze doedelzakspelers.

En toen waren we toch wel gaar en zijn we met de tram terug naar ons hotel gegaan.

Dag 3 , 22 juni

Omdat we gisteren eigenlijk al het programma van 2 dagen hadden gedaan zijn we eerst naar de Casino gegaan, waar we wat inkopen voor de terugweg hebben gedaan. Een hele grote winkel met allemaal andere winkeltjes erbij. Ook een koffietentje, dus ondergetekende wilde weer koffie.
In het centrum van Grenoble een hemelse crêpe gegeten met vanille-ijs, karamel en chantille (slagroom) maar dan ook een berg slagroom.
'S middags Vizille gereden om daar het kasteel met bijbehorend park te bezoeken.

Het was weer heerlijk weer, we hebben rondgelopen, zijn ook het bijbehorende museum over de Franse revolutie in geweest en na een ijsje weer terug naar Grenoble, waar we langs de Ikea reden en ja, toen was er geen houden meer aan, ik moest en zou er heen. Ik ben er geweest, wat in Nederland niet lukte, lukte hier wel. :-)

Loek en Kitty in de Grenobliaanse Ikea!

Het Italiaanse restaurant was nu wel open en ik heb er voor het eerst in 30 jaar een piza gegeten. Ik kreeg 'm bij lange na niet op, hij was wel lekker, maar veel te groot.

Denk de v en de s er maar bij.

'S avonds kwamen Kitty's vriendinnen nog afscheid nemen en zijn wij naar het hotel terug getramd. We hebben het nu helemaal door en weten de weg al zo'n beetje.

Dag 4, 23 juni

Naar huis. Inpakken, kamer schoonmaken, sleutel inleveren en de propvolle auto in.

Afscheid van de laverie?

Dag Rue des Taillees

In 10 en half uur met steeds meer dalende temperaturen zijn we naar Maasbree gereden. Met de nodige stops onderweg, de inwendige mens moet toch verzorgd worden.

In Maasbree stonden Kelly, Kim en Thijs ons al op te wachten en hingen de Franse vlag en een spandoek met welkom thuis al op.

Veel knuffels, verhalen en koffie. Mijn jongste is weer terug!