donderdag 25 september 2014

Malta, dag 8, 24 september 2014

Het zit er weer op. Om 5 uur uit de veren want om half 6 stond onze shuttle naar het vliegveld klaar.
Niets vergeten?

Precies om half 6 was de bus er, wij waren de laatste klantjes. Een half uur later stonden we in de vertrekhal. Inchecken ging vlot, tijd voor koffie.


Op naar het vliegtuig


We vertrokken te laat vanwege omstandigheden op Dusseldorf. Loek zat niet op zijn gemak, want: vrouwelijke piloot. Lol.
Maar de verloren tijd werd weer ingehaald en kwart voor 11 landen we op Dusseldorf.


Onze koffers rolden bijna als eersten van de band, shuttlebus was op tijd om ons naar P26 te brengen en om half 1 reden we onze straat in. Het was nog minder dan de helft van de temperatuur als in Malta, dus dat wordt weer even wennen.


Malta, dag 7, 23 september 2014

Laatste dag alweer. Gisterenavond gegeten in het It Tokk restaurant dat echt Maltees eten serveert. Het was lekker en niet zo'n kabaal als in het grote restaurant, je kon elkaar meteen de eerste keer verstaan.


 Daarna weer naar de lounge voor een spelletje fase.


Vanmorgen zijn we  even naar het postkantoor gelopen om alle 30 kaarten van Kelly door de loketiste te laten afstempelen. Ze deed dat met verve, elke gestempelde kaart werd apart op de balie gelegd om te drogen, op het laatst was er geen plek meer over. Maar missie geslaagd.
Daarna op een bedje in de schaduw, bruin ben ik al.


Even lunchen tussendoor en daarna  weer met een boek en een coctail op het bedje. Vakantie zoals vakantie hoort te zijn. Loek, Kelly en Kitty gingen nog een toer maken naar Bugiba. Toen Kelly, veel te vroeg weer terug was, dachten we al dat het niet was gelukt. Inderdaad, hun vervoer kwam niet opdagen. Jammer.


Dit is de onderdoorgang van het hotel onder de weg door naar hetzwembad.


Met daarnaast de souveniershop.


Bij het laatste avondeten wilden we buiten gaan zitten. Het waaide behoorlijk, ik ben nog elastiekjes gaan halen om onze haren bij elkaar te binden, want met elke hap ging er een pluk haar mee. Kelly zat met een hand te eten en de andere hand haar pony naar achter te houden. Toen de boterkuipjes van tafel waaiden zijn we maar binnen gaan zitten.

maandag 22 september 2014

Malta, Dag 6, 22 september 2014

Vandaag gaan we weer vroeg op pad met de hop on hop off. Dit keer nemen we blauwe, noordelijke route. Eerst met de shuttle naar Sliema en daar vonden we uit dat we konden blijven zitten, de shuttle werd ter plekke de blauwe routebus.
Via Valetta naar onze eerste stop: Mosta. Naar de Mosta Rotunda. Na de St. Pieter en de Haga Sofia de grootste niet ondersteunde dome van Europa.

In de 2e wereldoorlog heeft de dome een directe voltreffer gehad van een bom, die weigerde te exploderen. De 300 mensen die in de kerk zaten hebben het kunnen navertellen. De Duitse piloot is later zijn excuses komen aanbieden, hij had zich vergist in het doel.
Dit is een replica van de onontplofte bom.


De dome was prachtig van binnen.


Deze koepel is gebouwd zonder gebruik van steigers. Onvoorstelbaar.


En zoals altijd in een kerk, schouders bedekt en blote benen ook, maar ze meten wel met 2 maten. Kelly kreeg altijd een groot schort om, Kitty alleen een schoudersjaal.


Na de Dome tijd voor een ijsje. Toen Kitty aan de beurt was stopte de machine ermee en kwam er alleen nog chocolade ijs uit. Geen probleem. Het ijs de bus in gesmokkeld. Want eten was ten strengste verboden aan boord.
Op naar Mdina, de hoofdstad tot 1571, toen Valetta het werd. Geheel ommuurd. Het lijkt op een museumstad, maar er wonen nog mensen.


Hele nauwe straatjes, waar ook nog koetsen met toeristen rondreden.


Koffietijd in dit cafeetje, met een ventilator. Heeeeeerlijk. Cappuccino, ook heerlijk. Toen Loek afrekende vroeg hij nog of het wel klopte, zo weinig was het. Maar nee, het klopte.


Heel Middeleeuws hoor. Wat waren die ridders klein.


Selfie or not to selfie?


De Mdina dungeons waren een mooi voorbeeld van waartoe de Middeleeuwers in staat waren qua martelingen, niets  was te gek. En dit was doorgaans het resultaat.


Deze arme stakker heeft geluk gehad, alleen maar de schandpaal. Waar zijn de eieren?


Daarna liepen we naar de volgende halte van de bus, de catacomben, de grot van St. Paul en de 2e wereldoorlog schuilkelders.

De omdergrondse kapel van St. Paul.


De schuilkelders, er waren heel veel van deze kamers uitgehakt in de grotten. Op een gegeven moment in april 1942 werd er zo'n 282 keer gebombardeerd. Sommige mensen sleepten hun matras naar de schuilkelder en sliepen daar.


De catacomben met een leeg graf.


Wat doen we, de bus terug of eerst lunchen. Eerst lunchen dan maar, met sandwiches en een smoothie voor Kitty.






zondag 21 september 2014

Malta, dag 5 , 21 september 2014

Vandaag een lekker lui dagje. Op een bedje, met voldoende leesvoer om het lang uit te houden. Dit keer wel in de schaduw. Om half 11 was er een watervolleybaltoernooi waar Kitty en Kelly aan mee deden.




Gewonnen of verloren? Geen idee, ze hebben plezier gehad.

's Middags gingen Loek, Kelly en Kitty wandelen langs de boulevard. Kitty kon zich weer uitleven in het palmboom knuffelen.


Ik had een afspraak met de kapper. Mijn haren zaten zo in de knoop, ik kwam er haast niet meer doorheen. Dan maar de dode punten laten knippen. Nadat ik had duidelijk gemaakt dat er maar een klein stukje af mocht, vroeg de kapster: so short? 
Nooooo! Met duim en wijsvinger aangegeven wat er af mocht en don't touch the pony! Dat ging allemaal goed. Binnen 7 minuten was mijn haar gewassen en geknipt.

Toen we 's avonds in de Ambassadors lounge zaten kwam Katherina van het animatieteam vragen of we mee wilden doen aan de muziekkwis. Kitty wilde wel en Loek en ik gingen mee als supporters.
Katharina uit Tjechie vertelde en passant dat ze in Arnhem had gestudeerd.
In de poolbar werden de teams in tweeën gedeeld en elk team had 2 afgevaardigden die de antwoorden moesten geven. Kitty zat met een Ier vooraan als team green-orange. Telkens als ze het antwoord wisten moesten ze naar het podium rennen, hoed op zetten en het antwoord noemen. Het publiek mocht voorzeggen. Het ging als een speer, tegen de tijd dat ze enorm voorstonden werden de te geven punten steeds hoger, tot 25 aan toe, maar het andere team profiteerde daar niet van. Met de eindzege voor team green-orange werd de kwis afgesloten.



Malta, dag 4, 20 september 2014


Hop on hop off. Maar eerst met de shuttlebus naar Sliema waar we over dienden te stappen op de rode lijn van de Malta sightseeingbus, niet te verwarren met de City sightseeingbus Malta. Dit om het allemaal onduidelijker te maken. We stapten over op de goede bus en de eerste stop was in Valetta, de huidige hoofdstad van Malta. Door de poorten liepen we de binnenstad in.


Als eerste stond de St. John's Kathedraal op het programma. Kim bleef buiten wachten, die heeft het niet zo op kerken en musea. We kregen een digitale reisleidster mee en als je maar telkens het juiste cijfertje intoetste vertelde zij je het verhaaltje behorende bij dat gedeelte van de kerk, een schilderij of een beeld. Niet te geloven dat deze kerk toen ze gebouwd werd, heel eenvoudig was, maar een eeuw later onder invloed van het Katholicisme langzaam werd verfraaid tot in de huidige staat.


Doordat het bloedheet was in de kerk zijn we er met een vaartje doorheen gestiefeld en was het buiten gekomen toch wel tijd voor een ijsje.
Daarna de straat afgelopen tot de waterkant waar we ergens de bus weer verwachten. Dat was nog een heel eind lopen en toen we eenmaal de bus zagen waren we net op tijd. Eenmaal binnen vertrok deze meteen.



Heerlijk boven, met een flinke rijwind, koelde je tenminste wat af, want het was me daar toch warm plakweer. 
Bijgelovig als de bevolking van Malta was bouwden ze altijd 2 klokkentorens op hun kerken. Een klok met de goede tijd.


En een klok met de verkeerde tijd zodat de duivel niet wist wanneer de kerkdienst begon. Rare jongens die Maltezers. 


We reden langs de Tarxien tempels en het Hypogeum, wat een unescogebeuren is, door Vittoriosa en Zejtun naar Marsaxlokk, een heel leuk vissersdorpje. De boten lagen allemaal in de baai, de vissers vertrekken altijd voor dag en dauw om te vissen, zodat ze al lang en breed terug zijn als wij arriveren. 


We zagen deze kleurige deuren met bijpassende ramen. Eerst maar eens een hapje eten en drinken, want intussen was het lunchtijd geworden.


Daarna zijn we de waterkant afgelopen. Het oog op de boot heeft een betekenis, maar die ben ik zo'n beetje vergeten.


Ook de bovenste gekleurde rand van de boot heeft een betekenis, is de rand geel dan komt de boot uit Marsaxlokk, is de rand zwart dan komt ze uit Gozo.  


Miss, could you take a picture please? Thank you.


We stapten de bus weer in en reden via de Ghar Dalam cave naar de Blue Grotto. We verheugden ons op en boottochtje, want zoals gezegd: hot, hot. Maar om de een of andere duistere reden voeren de boten vandaag niet. Dichterbij de grotten zullen we niet komen.


Dan maar even de Middellandse zee van dichtbij bekijken.


De bus weer in en door, langs de valkenopvang en de zandsteengroeves naar Sliema om de shuttlebus naar het hotel te pakken. Die zou pas over een half uur komen zodat er nog genoeg tijd overbleef voor een McFlurry. In een gekoelde (hoe zalig) McDonalds.

Aardig verkleurd en oververhit kwamen we weer in Qawra aan waar er strootjes getrokken werden wie het eerst mocht douchen:)









vrijdag 19 september 2014

Malta, dag 3, 19 september 2014

Dagje relaxen, want dat is vakantie. Maar er moesten ook serieuzere zaken worden aangepakt. De zoektocht naar het postkantoor. Missie geslaagd. 


De medewerkster was heel behulpzaam, 35 postzegels naar landen over de hele wereld? Geen probleem, wel was het lastig dat bijna geen een land dezelfde porto vereiste. Per werelddeeel was het anders en soms ook per land. Kelly heeft haar lijst maar gegeven en zij schreef op wat op welke kaart moest. 


En of de kaarten bij afleveren direct gestempeld konden worden? Geen probleem. Ze heeft al een envelop die klaar was voorzien van een stempel. Kaarten uit Malta worden doorgaans zonder stempel bezorgd, en de meeste postcrossers kicken wel erg op een stempeltje.
Terug naar het hotel, even een foto van de buitenkant genomen. Aan de overkant is de zee en deze kun je ook bereiken via het hotel, ze hebben een gang onder de weg door lopen.


Na de lunch, dit keer bij de poolbar (cheeseburgers) was het tijd om te gaan duiken. Kelly en Kitty hadden zich opgegeven voor een duikles. Loek en ik gingen mee voor de foto's, Kim was nog niet rood genoeg, die bleef liggen bakken en braden.
Met een busje werden we opgehaald en 10 minuten verder bij de duikschool afgeleverd. Daar kregen de 5 deelnemers eerst een uitleg over de duik apparatuur. Daarna mochten ze zich in een wetsuit hijsen, kregen ze lood omgehangen, flippers aan, duikbril op en als laatste de persluchtfles. Kelly en Kitty kregen een minder zware, maar het woog toch nog behoorlijk wat.


 Ze gingen op de rand van de walkant staan en sprongen na elkaar in het water.



Na even met hun hoofd naar beneden in het water te hebben gelegen, kon het echte duiken beginnen. Nog een laatste foto met hun duikinstructeur uit het Duitse Neuss


En weg waren ze.


Om na ruim een half uur weer op te duiken.



Ze hadden het heel leuk gevonden, veel vissen gezien, alleen die perslucht zorgde wel voor een hele droge keel.

Op naar het avondeten.