Baltische Staten, Sigulda, dag 5 - 31 mei 2017

Na het ontbijt reden we 50 km naar Sigulda, deze stad van ruim 10.000 inwoners, ligt in de Gauja riviervallei. De Letlanders vergelijken het met een stukje Zwitserland, wat te maken heeft met het mooie natuurlijke landschap.

De Smoky mountains zijn er niets bij.

 

Onderweg vertelde Liga op dezelfde monotone toon wat wetenswaardigheden, dit keer zuchtte ze er ook nog bij.

De Letse schooljeugd krijgt morgen zomervakantie, 3 maanden lang, daarbij hebben ze ook nog een week herst, 2 weken kerst en een week paasvakantie.

Niet elke inwoner van de Balkan is blij dat ze onafhankelijk zijn geworden, onder de Russen hadden vooral de armere mensen het een stuk beter met allerlei gratis voorzieningen. Het alcoholmisbruik is in de Baltische Staten hoog.

We stopten eerst bij een bobsleebaan, die we een stukje afgewandeld hebben. Dus deze bob hebben we laten staan en dat terwijl Loek gewend is de bob te zijn.

Had ik al verteld dat het regende?

Met gids, zucht, Liga

We stopten ook nog bij een groot klim en klauter pretpark.

Dit was bovenaan, waar we niet met de stoeltjeslift naar beneden gingen. Het regende.

In de winter wordt hier ook geskied.

Op weg naar het 13e eeuwse burcht van Sigulda

In 1207 werd hier door de Orde van de zwaardbroeders een kasteel gebouwd. Heden ten dage is het een ruïne. In de 17e eeuw werd het kasteel gedeeltelijk vernietigd  toen de kruitkamer getroffen werd door de bliksem. Vlak bij het kasteel staat een houten kerk waar de 'Roos van Turaida' ligt begraven. 

Zie je heel in de verte die rode toren, houd dat in de gaten, ik kom er nog op terug

Na de bezichtiging reden we naar de linchplek waar ze leuke mosfiguren in de tuin hadden.

Staan we toch beneden, zonder de kabelbaan te hebben gebruikt.

Je kunt ook zo de berg af. Maar niet op een volle maag.

Het klimparcours is indrukwekkend, dit is nog maar een heel klein stukje.

Op naar de kalksteengrot. De Gūtmans-grot  ligt halverwege Sigulda en het kasteel van Turaida aan de Gauja. Het is de grootste grot in het Baltische gebied en meet 19 meter diep, 12 meter breed en 10 meter hoog. Hij bevat inscripties uit de 17e eeuw. 

Volgende een legende verlengt en verbetert het water in de grot het leven van degene die ervan drinkt. En al die sukkeltjes hun flesjes vullen met dit water. (Ik had geen leeg flesje bij me)

In deze grotten speelt ook een legende. De roos van Turaida werd hier vermoord. Zij  was een negentienjarig meisje dat in 1620 door een Poolse officier werd vermoord. Volgens de overlevering was zij verliefd op een tuinman van een nabijgelegen vesting, maar werd zij door de officier in de val gelokt. We liepen terug naar de bus.

We gingen het  historisch museum bezoeken en het sculpturenpark, geheel gewijd aan de Letse folklore. Er staan hier 26 beelden van dezelfde kunstenaar.

Inmiddels regende het flink door. We bezochten ook nog de 13e eeuwse burcht van Turaida. Hee, hadden we die al niet vanuit de verte gezien?

Na deze bezichtiging had Paul nog een openluchtmuseum met oude huizen willen beOeken, leuk, maar we waren al doorweekt, dus heeft hij dit avontuur maar afgeblazen. Het regende goed door.

In plaats daarvan gingen naar een restaurntje koffie drinken. Het had iets met heksen te maken, gezien het beeld in de tuin.

Daarna terug naar het hotel om op te drogen en 's avonds gingen we uit eten bij het Lido even een foto van internet geleend.

Het was heerlijk, een uitgebreid koud voorgerecht van vis, vlees, fruit en groentes stonden op tafel.

Het zag er gezellig uit aan de binnenkant.

En er was een jarige in onze groep die op de eerste consumptie trakteerde.

Proost.

Baltische Staten, Riga, dag 4 - 30 mei 2017

We zitten op de 9 verdieping en dat bleek voor 1 dame een brug te ver. Ze kreeg geregeld dat ze niet hoger dan de 3e verdieping kon slapen en naar het eten in het restaurant op de 12e verdieping ging ze never nooit naar toe. Het diner kreeg ze tegen bijbetaling op haar kamer, en het ontbijt ging haar dochter halen.

Het ontbijt was wat, het restaurant is heel klein en de gasten moeten al in meerdere ploegen eten, anders past het niet. Toen wij om 8 uur boven kwamen zat ploeg 1 nog te eten. Hier en daar was nog een vrije plek, maar de meeste moesten wachten tot ze weggingen.

Eerst waren de kopjes en de koffie op. Toen dat was bijgevuld en ik eindelijk aan de beurt was waren de kopjes weer op en toen ik er daar eentje van had bemachtigd was de koffie weer op. Uiteindelijk wel mijn shot caffeine kunnen krijgen.

Na het ontbijt gingen we een stadstour maken door de hoofdstad Riga. Deze omvatte een rit langs de meest typische bezienswaardigheden van Riga en begon langs de centrale boulevard. Genieten van de uitzichten op de kanaalparken, de bastionheuvel, de kruidtoren, het Letse nationaal theater, het museum van beeldende kunsten, het operahuis het vrijheidsmonument, de universiteit van Letland, de Daugava rivier met zijn bruggen en passagiersterminal. En dan vooral van de vele huizen gebouwd in een mix van jugendstil/art deco.

Onze Letse gids heette Liga en vertelde op uiterst monotone en mompelende toon alle bijzonderheden in een bijzonder hoog tempo en zonder pauzeren. Kortom, zzzzzzzzzz.

We lunchten op hetzelfde terras als waar Loek gisterenavond met de drie vrijgezelle heren uit onze groep heeft gezeten. 

Daarna kwam het wandelgedeelte van de tour en konden we genieten van de schoonheid van deze oude Hanzestad geplaveid met coble stones met zijn pittoreske straatjes in het oude centrum. In het oude stadscentrum zagen we de koepelkathedraal, de St. Peters kerk en de oude gildehuizen en de Zweedse poort. Verder het architectonisch trio; de drie Broers, de St. Jakobs kerk en regeringsgebouw en het oude kasteel van Riga. Hierna brachten we een bezoek aan het Art Nouveau district. Hier in Riga kan dit onderverdeeld worden in twee hoofdstromingen; decoratieve kunst en de romantisch-nationalistische moderne kunst. De belangrijkste straten in dit gebied zijn de Elisabethstraat, de Alberta en Strelnieku straat. Opvallend is dat de meeste Art Nouveau gebouwen ontworpen en gebouwd zijn door Letse architecten. 

Zusje van de Rotterdamse Erasmusbrug

En al dat moois ziet er aan de achterkant zo uit:

Wat die aap in ruimtepak in het park deed is me niet geheel en al duidelijk.

Inmiddels wel.

En Jeanny wist te vertellen dat de maker Denis Prasolov heet. Mijn dank dames.

De Petrikerk of St. Peterskerk heeft een wel heel trieste geschiedenis. Voor het eerst opgedoken in de geschiedenis in 1209, over het behoud van de kerk bij een grote stadsbrand.  Een eerste torenspits wordt aan de constructie toegevoegd in 1491. De constructie bereikt een hoogte van 136 m. Op 11 maart 1666 stortte de spits evenwel in. Een tweede toren wordt afgewerkt in 1677 maar deze valt evenwel datzelfde jaar ten prooi aan een stadsbrand. In 1686 werd een nieuwe toren gebouwd, die evenwel in 1688 op last van het stadsbestuur terug werd afgebroken gegeven het ontbreken van de nodige vergunningen. Een nieuwe spits dateert van 1690. Een blikseminslag en brand vernielde toren en kerk op 10 mei 1721. Enkel de zijmuren van kerk en toren overleefden deze brand. Herstelwerken en de bouw van een nieuwe toren worden afgerond in 1746. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vernielde een brand toren en kerk op 29 juni 1941. In 1954 werd de restauratie aangevat en op 21 augustus 1970 had de kerk terug een toren. Ook met de huidige hoogte van de toren van 123 m heeft de kerk een van de hoogste kerktorens wereldwijd.

De Bremer stadsmuzikanten

Frau Antje

Broeder Tuck op de bierwagen

Vanaf 3 uur waren er meerdere opties, terug naar het hotel met de bus en vanavond met de bus terug naar het centrum voor het diner, of in de stad blijven en met Paul mee naar de markthallen. Dat uitleggen aan de groep was reuze lastig. Wie gaat er niet mee, wie wel, handen opsteken, handen niet opsteken, nee, de bus gaat naar het hotel, enz. Pffft. Eindelijk gingen we met een groepje op pad.

Die 4 hallen zijn omgebouwde Zeppelin hangars. Nu zijn het markthallen geworden. Met gis, vlees, groente en fruit, zuivel en bijzonder schoon en mooi.

De tv toren is het hoogste gebouw in de Baltische staten met z'n 368,5 meter.

En dit mooie uitzicht kregen we vanaf dit oude Sovjet Gebouw

En terug naar beneden met de trap.

Daarna liepen we met een klein groepje naar het restaurant om daar alvast wat te drinken en te wachten op de groep. We hebben lekker gegeten en liepen om half 10 terug naar de bus, terwijl het nog hartstikke licht was. Het is bijna   Midzomernacht wat betekent dat het maar heel kort donker is.