Kopenhagen-Malmo, 18 januari 2018

We waren erachter gekomen dat Malmo in zweden maar 28 km van Kopenhagen lag en gemakkelijk bereikbaar met de trein. 

Dus stonden wij vanmorgen op het station van Kopenhagen

Om 10.07 namen wij de 

Die ons in minder dan 40 minuten naar Zweden bracht. Over de Sonbrug. THE BRIDGE ! Wel bekend bij seriekijkers.

De Sontbrug vormt de verbinding tussen Kopenhagen en Malmo. De grootste overspanning van deze tuibrug is 490 meter. De hoogste pyloon is 204 meter. Naar schatting weegt de brug in totaal 82 miljoen kilogram. De maximale hoogte van het wegdek is 57 meter. De verbinding, bestaande uit een spoorlijn met twee sporen en daarboven een weg met 2×2 rijstroken, werd op 1 juli 2000door de Zweedse koning  en de Deense koningin geopend.

Wij zaten in de trein, dus dit was het uitzicht:

Wel leuk, halverwege stond een Deense vlag op de pijler en een pijler verder de Zweedse. We waren de grens over. In Hyllie kwam de douane aan boord voor paspoort controle. En al snel waren we in Malmo. Met puntjes op de o.

Dit is de Non Violence, een bronzen beeldhouwwerk dat een reusachtig pistool voorstelt waarvan de loop in de knoop is gelegd. Wereldwijd bestaan er 16  exemplaren. Er zijn 3 originele en eentje staat in Malmo.

Een reusachtige schemerlamp op het Storteget plein.

En veel vakwerkhuizen

De Sankt Petri Kerk.

Kunst loopt hier op straat.

Malmo zal een gezellige stad zijn, in de zomer. Nu was er niks te beleven, hoho bussen reden niet, de rondvaartboot lag werkloos te zijn. En het was miezerig weer. 

Ikea? Niet gezien. Agnetha? Ook niet. Pippi? Nope.

Tijd om terug naar Kopenhagen te gaan.

Oh, hi Toni.

Terug in Kopenhagen zijn we nog even naar het H.C. Andersen museum gegaan. Toch Kopenhagens beroemdste burger he. Dit is hem als jongen bij zijn vader die schoenmaker was. Ze woonden in een 1 kamer woning en daar zat ook de schoenmakerij in.

Boekenloek

De kleine zeemeermin

Het meisje met de zwavelstokjes

Duimelijntje

Het standvastige tinnen soldaatje

De varkenshoeder

De nieuwe kleren van de keizer

Het originele manuscript van een van Andersens sprookjes.

Wat wel opvalt is dat de meeste sprookjes niet goed aflopen. De zeemeermin verwordt tot zeeschuim, het tinnen soldaatje smelt in het vuur, de prinses uit de varkenshoeder wordt verbannen, de keizer bedot, het meisje met de zwavelstokjes sterft. De sprookjes van Grim liepen beter af.

Kopenhagen, woensdag, 17 januari 2018

De bus stond ons al op te wachten vanmorgen. Ik had net alle knopen van mijn jas dicht, want gisteren heeft de rits het begeven. Gelukkig dat ik nog knopen heb, anders was het wel bijzonder frisjes geworden. De eerste stop was weer bij het centraal station.

Op de Nyhavn stapten we uit, daar lag ook onze rondvaartboot, maar die slaan we over vandaag.

Van veraf zag je de gekleurde huizen heel goed. 

Nyhavn heeft de langste barstraat van de wereld. Zeggen de Denen. En mooie uithangborden.

Ook zagen we een lichtschip liggen. Apart. En eigenlijk nog nooit van gehoord.

Toen we wel de goede kant op liepen passeerden we een voetgangersbrug over het water en kwamen in Christianshavn terecht, een andere wijk van Kopenhagen.

En nadat we de kaart hadden omgedraaid zagen we dat we niet links maar rechtsaf hadden gemoeten (sjucht) en kwamen we al snel waar we naar toe wilden: 

De Vrijstad Christiania. Christiania is een zelfverklaarde semi-onafhankelijke enclave in de Kopenhagen.

Het werd gesticht in 1970, toen een groep hippies in het Kopenhaagse stadsdeel Christianshavn de verlaten militaire kazerne Bådsmandsstrædes Kaserne kraakte. In het begin probeerde de Deense regering de krakers te verwijderen, maar vanaf het einde van de jaren zeventig werd Christiania als een "sociaal experiment" getolereerd. Echter bleven er controversen bestaan over het niet betalen van water en stroom, de drugshandel en ontbrekende horeca- en bouwvergunningen. Deze geschillen zijn inmiddels min of meer opgelost, maar de gebouwen op Christiania voldoen nog niet aan openbare bouw- en ruimtevoorschriften. Dit is de kern van de tegenwoordige botsingen met de Deense staat.

Een hippiegebied met heel veel graffity, rotzooi en weed, welke openbaar werd verkocht bij kraampjes. Tesamen met de benodigde (water)pijpen e.d. Foto's mogen er niet gemaakt worden vanwege de softdrugshandel. Dus google images maar.

Het was niet druk, maar in de zomer krioelt het daar van de toeristen. 

Op naar de Christianskirke

Genummerde bankjes

Don't turn away and whatever you do: don't blink.

Het werd tijd voor koffie, met een wafel. Dat was meteen de lunch.

In het souvenierwinkeltje onder de woning stond deze bewegende pop.

Terwijl we op de bus wachten kwam er een man naast ons staan die verzuchtte dat het koud was. Hij kwam uit Trinidad en reisde door IJsland, Kopenhagen en Stockholm. Tja, als je zo'n warm land verruild voor het ijzige noorden. Hij had graag het noorderlicht gezien in IJsland, maar helaas pindakaas.

Wij reden door naar Rosenburg kasteel, waar de kroonjuwelen tentoongesteld worden.

Vanwege die juwelen is er ook bewaking aanwezig.

Dit lijkt me wel een leuke klok voor oma.

Op de 3e verdieping deze prachtige zaal.

Met het servieswerk.

Deze colt was cadeau gedaan aan de koninklijke familie door president Lincoln.

Lijkt mij heel ongemakkelijk zitten, laat staan dat je er een leuk gevecht mee kan houden.

Leuk juwelen kastje toch?

De kronen.

De juwelen

We wilden nog even naar de mall van Kopenhagen en stapten weer op de bus. Het was het laatste rondje van de chauffeur en we waten de enige passagiers, dus zette hij ons voor de deur van de mall af. Service hoor.

Terug gingen we lopen en zowaar, in 1 keer goed. We passeerden dit kleurrijke gebouw. Om 3 uur begint het hier al te schemeren. Dus om 5 uur is het donker.

OnE lift heeft een hele ouderwetse buitenseur.

Morgen van het land van 

Naar het land van

Tot morgen