Cuba dag 16, 17, 18. 23, 24 + 25 september 2015

Varadero

Vanmorgen bij het ontbijt ontdekten we een kakkerlak, formaatje baby, tussen de theezakjes.

Marjan zag 'm, ik schijn daar een blinde vlek voor te hebben.

Loek en ik liepen weer naar hotel Cuba voor een internetsessie, maar we kregen geen verbinding. Dan vanmiddag nog maar even proberen. We hebben de rest van de ochtend wat gelezen, cappuccinootje hier, pina coladaatje daar.

De hotelkat bepoteld, vond hij wel zo fijn, want telkens als ik stopte met aaien, protestereerde hij luid miauwend.

's Middags weer richting hotel Cuba. Die korte wandeling daar naar toe zorgde al voor een zweetfonteintje, koelt het dan nooit af in dit land? De verbinding lag er volgens de receptioniste de hele dag uit. Oké, dan heb ik nog een ongebruikt kaartje, jammer, maar helaas.

's Avonds hebben we weer met z'n vijven samen gegeten, ze hadden reuzegarnalen aan een spies. Heerlijk, de eerste keer dat ik echt lekker heb gegeten in dit restaurant. Het was gewoon een geluk dat we vrij op tijd gingen eten, want het ging heel hard met die garnalen.

Daarna nog wat gedronken samen en dat was de laatste avond op Cuba. Daar heb ik ook afscheid moeten nemen van mijn slippers, die zo lekker liepen. Twee keer een overstroming konden ze niet aan. De hele binnenzool liet los en sloeg zwart uit. Snik. 

Varadero - Amsterdam

Michael Lopez was redelijk op tijd met de bus, waar we de rest van onze groep ook weer zagen. Zij hadden een beter hotel gehad.

De tocht naar het vliegveld duurde niet lang en onze vervroegde vlucht vertrok ook aardig op tijd. 

De wifi op het vliegveld was uitstekend en het kaartje wat ik had was bruikbaar. Zowel Kelly als Kim waren op messenger, dus we hebben de laatste nieuwtjes nog even uitgewisseld. Kim heeft bungy gejumpd of gebungyjumpd, held! Ze heeft hoogtevrees! Daar hangt mijn dochter aan een elastiekje.

Kelly geloofde het eerst niet, dus de keiharde bewijzen werden over en weer gestuurd. 

Jammer dat we een tussenlanding in Mexico moesten maken om de crew te wisselen en mensen op en af te laten stappen. Wij mochten blijven zitten, maar het duurde toch al snel zo'n anderhalf uur. Bert en Jeanne kregen niet de plaatsen die ze gereserveerd hadden, dat kan dus ook al. Knap balen, maar gelukkig waren 2 vrouwen bereid om te ruilen, zodat ze iets beter konden zitten, maar nog niet optimaal. Minpuntje voor Arke. 

Maar daarna zaten we dan ook echt op een rechtstreekse route naar Nederland. 2 en halve film en krap  9 uur later landden we om 7 uur op de polderbaan op Schiphol. Je weet wel, die baan waar je minstens 20 minuten moet taxiën. We zaten bij de deur, dus we waren als eerste buiten en door de douane, maar ja, de koffers lieten op zich wachten, dus tot zover de tijdswinst.

Toen iedereen zijn koffers had verzameld kon er afscheid genomen worden. Het was heel leuk, ontzettend gezellig en wat waren we een leuke groep. We houden contact via facebook. Doei! Houdoe! Hoije!

Al met al was het 9 uur voordat we met de shuttlebus bij het Ibishotel werden afgezet en we onze auto weer terugvonden op de plek waar we hem hadden achtergelaten.

Nog even een restje file meegepikt, maar keurig rond koffietijd draaiden we de oprit op, waar Bolle op ons lag te wachten. Alsof we nooit waren weggeweest.

Cuba, dag 15, 22 september 2015

Varadero

Na het ontbijt zijn we naar hotel Cuba gelopen, om daar in de lobby van de wifi gebruik te maken. De zweetdruppeltjes bleven komen, koelt het dan nooit af in dit land?

Vanaf onze verdieping kijken we op het zwembad met in de verte de oceaan.

De rest van de dag het vakantieritme opgepakt, wat lezen, wat slapen, wat eten, wat borrelen en om 7 uur 's avonds liepen we met Peter, Marjan en Rob naar het Mexicaanse restaurant voor Chinees eten. Het bliksemde intussen al behoorlijk en uit voorzorg hadden we een paraplu meegnomen.

Het Chinese eten was lekker, warm en erg weinig. 3 brokjes vlees en een hoopje bruine rijst. Waterig soepje vooraf, 1/2 gebakken banaantje na.

Dit keer waren we nog sneller uitgegeten dan de vorige avond. We maakten dankbaar gebruik van de paraplu om terug te komen en daar hebben we nog een paar uurtjes buiten gezeten. Marjan en Rob hadden een gigantische kakkerlak op de kamer, die ze niet hebben kunnen vangen. Het idee dat je dan in gezelschap van zo'n beest moet gaan slapen.

Cuba dag 14, 21 september 2015

Vanmorgen na het ontbijt, met vers gebakken, dus warme pannenkoeken, doken we de hop on hop of in. Op naar Varadero centrum. We reden langs het ene na het andere hotel

Het zag er, in ieder geval aan de buitenkant, allemaal even mooi uit.

In de bus kwamen we Tonnie en Marjan ook nog tegen die in het andere hotel verbleven.

In Varaderos centrum zijn we uitgestapt en hebben we een sliert aan souvenierwinkels bekeken. Daar een sigarenkistje gekocht. 

En verse kokosmelk. De man, die goed Duits sprak wilde de kokos ook nog voor me hakken, zodat ik de kokos ook kon eten, maar ik zag me nog niet een hele kokos wegwerken, en zonder vocht droogt het vruchtvlees zo uit. 

De plas, waar de bus gisterenavond niet doorheen wilde rijden. Maar de hop on wel.

We hebben de hele route van de bus gedaan en eenmaal terug waren we hard toe aan koffie en een ijsbad. Het eerste kon zo verzorgd worden, het tweede niet.

Lekker bakkie troost zou Pedro zeggen.

Na de koffie nam Loek de lift naar boven en ik de trap. Kelly! ik kwam in een UWV parkeergarage Venlo situatie terecht. Ik kwam wel op de vierde verdieping uit, maar onze kamer was er niet. Het hield op bij 1341 en wij zaten op 1361. Toen maar weer helemaal naar beneden via een andere trap en daar herkende ik niks meer. Een zwembad, maar zonder gasten, gebouwen die ik niet thuis kon brengen. Weer een andere trap naar de vierde verdieping genomen, weer onze kamer foetsie. Wederom een andere trap naar de begane grond ( hoeveel verschillende trappen heeft dit hotel?) daar een stuk gelopen tot ik de souvenierwinkel zag, en even verderop de lobby. Ik besloot de lift te pakken. Loek stond al te wachten, die wist niet waar ik bleef. Hij in een deuk, mijn gevoel voor richting is legendarisch.

Na de lunch en heel veel debatteren namen we de hoho naar Plaza de America. We waren het niet eens over de route die de bus volgde, hij was vanmorgen 2 keer langs deze plaza gekomen. In het ergste geval moesten we weer anderhalf uur blijven zitten tot we bij ons hotel waren. Uiteindelijk kwam Loek erachter dat de eerste bus niet stopte bij de halte terug, de tweede wel en die moesten we hebben. Toen waren we binnen 5 minuten terug.  Plaza de America hadden we ook zo gezien, meest merkenwinkels tegen "pijn in je portemonnee" prijzen.

We zaten in een mum van tijd op het terras naast de bar

Met een beste pina colada

En de hotelkat. Bolle, in afgeslankte versie.

's Avonds hadden we gereserveerd in het Mexicaaanse restaurant, samen met Marjan, Rob en Peter. Het was nog een heel gezoek voordat we het rastaurant überhaupt hadden gevonden. Het was in ieder geval niet op de aangegeven plek. Het hotelterrein is heel groot.

Enfin, we vonden het. Het was reuze gezellig, het eten was goed, maar niet overdreven Mexicaans. Of die tortilla naast de kip moest het 'm doen.

Het was weer een dooreetsessie, want had je je bord leeg, dn werd deze weggegrist en in een mum van tijd stond het volgende bord voor je. Binnen een uur waren we klaar. Ze kwamen ook niet meer vragen of we nog wat wilden drinken. 

Tijdens het eten werden wij vergezeld van een luid miauwende kat, wat een tikkeltje irritant was. 

Inmiddels was het weer begonnen met weerlichten en rommelen. Het was ook pikkedonker geworden en het terrein was maar spaarzaam verlicht. (Notitie aan mezelf: morgenavond zaklamp mee).

Op een gegeven moment wilde iedereen een andere kant op, Marjan en ik waren het wel eens over de te nemen richting en laten de dames het nu eens goed hebben. Applausje voor ons.

Cuba Dag 13, zondag 20 september 2015

Havanna - Varadero

Gisterenavond zijn we voor het laatst met de volledige groep uit eten geweest. Omdat de hele binnenstad afgesloten was vanwege het bezoek van de paus, moesten we ergens anders een restaurant voor 26 personen reserveren. 

Pedro had een leuk tentje gevonden. Maar ze waren niet berekend op 26 personen die allemaal a la carte wilden eten. Sharon bestelde pasta, maar dan moest ze wel 45 minuten wachten. Nou, dan maar niet. Achteraf had het gemakkelijk gekund, want we hebben ruim 2 uur op ons eten gewacht. We hadden pork besteld en dat kregen we ook, het was ruim voldoende en lekker, maar niks erbij, geen groentegarnituur, rijst of aardappelen. En dan was het best wel prijzig te noemen. Het werd nog prijziger toen de rekening kwam. Er klopte niks van. Loek betaalde 2,50 voor z'n bier, ik 3 euro. Het vlees was opeens 2 a 3 CUC duurder. Kortom, puinhoop. We hebben de rekening omgedraaid en zelf opgeschreven wat we hadden besteld met de juiste prijzen erachter en dat betaald. Bij de rest van het gezelschap was het al niet beter. Sharon had een groentegarnituur besteld, 2 keer gevraagd of het nog kwam, maar er kwam niks. Maar wel op de rekening zetten.

Daarna liepen we naar de hoofdweg waar de chauffeur ons kwam oppikken. Voor het hotel namen we afscheid van beiden. Pedro gaf ons allemaal zijn visitekaartje, of we hem een kerstkaart wilde sturen en hij was 4 december jarig, hint, hint.

Terug in het hotel geprobeerd de blogs erop te zetten, lauw loene. Geen verbinding. Wel met de telefoon, zodat Kim, Roy en ik nog even geappt hebben.

Om 7 uur zaten we aan het ontbijt in een uitgestorven ontbijzaal.

Daarna in de lobby weer de wifi geprobeerd en 2 blogs erop kunnen zetten.

Vanmorgen werd de eerste groep om 9 uur opgehaald om naar het vliegveld van Varadero gebracht te worden. We namen afscheid van elkaar en hier en daar vloeide een traantje bij de jongsten. Betekend toch dat ze de vakantie leuk hebben gevonden.

Pedro kwam ook nog onverwachts langs om afscheid te nemen.

Wij vertrokken om 10 uur richting Varadero. Op de t.v. was de paus inmiddels aan zijn mis begonnen.

Volgens mij het mooiste huis van Havanna. Dahag.

Met een tussenstop onderweg, waar ik de rest van de ansichtkaarten kocht, arriveerden we rond half 2 in Varadero. Een enorm complex, beetje aftands, maar niet verkeerd. 

Dat de badhanddoeken tot op de draad versleten zijn en roestvlekken vertonen, de fohn getaped is en het niet doet, je je plat tegen de douchemuur moet drukken wil je nog wat water opvangen, het kamermeisje Maruska een beetje opdringerig is, mag de pret niet drukken. Of we voor haar een koffie van beneden wilden halen. We waren toen op weg naar de meeting met de host van Kras. En dan slapen we op de vierde verdieping, helemaal aan het eind op de hoek. Wel lekker rustig. Maar geen koffie Maruska.

De host: Michael Lopez sprak goed Nederlands en heeft van alles uitgelegd. We kunnen met de hop on hop of bus die in anderhalf uur een rondje Varadero doet naar het centrum, een natuurpark en een Amerikaanse mall. Doen we morgen.

Bij het zwembad werd een waterballetshow gegeven door 3 meisjes en 4 jongens en ze waren goed. De meiden zo lenig als wat. Daarna nog even rechtdoor gelopen naar het strand, wat daadwerkelijk is voorzien van een zeer brede strook zand.

Ik had wat kleding gewassen en met die klamme warmte droogt dat voor geen meter. Droog fohnen was dus geen optie, maar er stond een strijkplank. Sta ik verdorie op vakantie te  s t r i j k e n! Dat schoot trouwens ook niet op.

Dan maar weer ophangen en hopen dat het morgen droog is.

Het buffetrestaurant is groot, welkom in de vreetschuur zeiden we tegen elkaar. Het eten is uitgebreid, veel groente, weinig vlees en wat er aan vlees lag was voorzien van zoveel bot en zwoerd dat er weinig te eten overbleef. En tja, zoals altijd: lauw. Toch heb ik goed gegeten. Vanavond at Loek pasta wat ter plekke werd klaargemaakt. Dat was uiteraard wel warm.

Cuba Dag 12, zaterdag 19 september 2015

Havana

Gisterenavond reden we naar de oude stad van Havanna. Even vlug de spectaculaire zonsondergang op de kiek.

We kwamen terecht op de bovenste verdieping van een groot cafe, waar de Buena Vista Social Club optrad. Een stelletje oude knarren, die een puik feestje kunnen bouwen. Wat een sfeer, wat een swingende gasten. Al houd je niet van die muziek je hebt een keigave avond.

94 jaar en een stem!

Er traden telkens andere solisten op.

De sfeer zat er goed in, er werd gedanst, zelfs de polonaise ontbrak niet.

96 jaar oud en een dijk van een stem. Ze liep door de zaal en er liep iemand achter haar om haar op te vangen, want ze was een beetje wiebelig.

We kregen eerst ons diner daar. Dat was een beetje teleurstellend. De vis die ik kreeg was gelijk een schoenzool. Tamara liet het staan, ik liet het staan, Chantal heeft de helft nog opgekregen, maar had daarna last van haar kiezen. Maar dat heeft de avond niet bedorven.

Vanmorgen stapten we in een oude koloniale paardenkoets voor een leuke verkenningstocht door het moderne Havanna.

Dit paardje had heel wat werk te verzetten.

De koetsier, zwijgzaam type

We stopten bij een boerenmarkt. Veel kraampjes met veel van hetzelfde: groente en fruit. Voornamelijk, komkommer, wortel, zoete aardappel,vleestomaten, bananen en bonen.

Vlees zo op de toonbank zonder koeling met een slager met rastahaar tot op z'n gat.

Mooie gebouwen

Moderne hoogbouw

Een standbeeld van een kies, waarvan ik niet meegekregen heb waarom?

Dit standbeeld van John Lennon stond er ter herinnering aan de jaren 60 toen de muziek van hem en zijn mede muzikanten verboden was.

Oude Amerikaanse schoolbus

De paus landde vandaag in Havanna en zal hier morgen een openluchtmis leiden.

Dit was het regeringsgebouw van industrie waar Che minister van was.

Al die kleurige huizen, zo vrolijk

De bussen zitten propvol, er rijden weinig auto's in vergelijking met het aantal inwoners.

Typische straat

He hè even een bakkie. Ja daar zijn ze weer met quantanamera, de pet en de c.d.'s

Ze zongen wel goed, dat doen al die bandjes trouwens.

Dit was een man die vanuit Spanje naar Cuba was gekomen. 

José María López Lledín. 

Hij heeft nooit een huis gehad, maar sliep op balkons en in kerken. Inwoners gaven hem eten. Hij werd de ridder van Parijs genoemd.

Oude riolering

Nee, geen museum, maar een echte in bedrijf zijnde kapper.

Het roze hotel is het hotel waar Hemingway in zijn eerste dagen in Cuba een kamer permanent huurde.

Houten straat. De gouverneur die eraan woonde vond de keien te veel herrie maken als er paard en wagens over reden. Dus hout.

Mooi plein, met die typische bogen en arcades. Kon je lekker in de schaduw lopen, want het was weer heel warm.

Hier is de staat Cuba gesticht, onder die baobabboom. Niet de originele boom, wel de originele plek.

Dit is ons restaurant van 2 dagen geleden, op het dak.

We kwamen uiteindelijk weer uit bij het historische centrum en kregen nog wat vrije tijd om de oude stad te verkennen. Daarna doken we een terrasje in de schaduw in.

De eerste cappuccino heb ik teruggestuurd, de melk was aan het schiften, de 2e was prima.

Daarna verzamelden we ons voor de terugrit met klassieke Amerikaanse auto's. Wij reden in een Ford uit 1951. Mooi roze is niet lelijk.

Chauffeur

Bijrijder. Hij vond het jammer dat hij niet mocht rijden.

Russische ambassade. Lillik gebouw.

Vanavond gaan we nog 1 keer uit eten met de groep en dan is het afscheid nemen van de helft, die naar huis gaat morgenochtend. De andere helft heeft een verlenging in Varadero.