Kopenhagen, 15 januari 2018

Op de meest onchristelijke tijd van 4 uur opgestaan. Veel geslapen had ik niet, maar dat is altijd zo als ik een wekker zet. We zouden om 5 uur vertrekken en Kelly zou ons brengen. Die heb ik om 4.51 maar eens geroepen. Ze had geen haast om uit bed te komen. We kwamen mooi op tijd op Eindhoven aan en Kelly reed weer naar huis. Terug het bed in.

Ons vliegtuig van Transavia verteok om 7.15 en landde 70 minuten later door een dik wolkendek op het vliegveld van Kopenhagen Kastrup.

Loek en ik zaten op rij 12 naast de nooduitgang en hadden als enige in het vliegtuig 2 stoelen naast elkaar in plaats van 3. De stoel naast de uitgang was weg en in plaats daarvan lagen er 2 voeten van de passagier op rij 13.

We namen de metro naar het centrum. Toen we uitstapten zagen we een Starbucks liggen. Uiteraard was dat onze eerste gang. En van daaruit met een taxi naar het first hotel Twentyseven aan de Longangstraede.

Hoewel we veel te vroeg waren kregen we toch al een kamer om 10 uur 's ochtends. Het was helemaal niet druk, er waren veel  kamers vrij.

Op de derde verdieping hadden we een kleine kamer, die aan alle eisen voldeed. Kluisje erbij. 

Prima.

Eerst maar eens de koffer uitpakken, wat ophangen en toen de jas, das, handschoenen en muts op en aan. Het is ijzig koud. Het vriest en de wind maakt de gevoelstemperatuuf nog kouder.

We kwamen bij Ripleys en dat is altijd wel leuk om te bekijken. PT Barnums zeemeermin was daar ook te bewonderen. 

En nog veel meer.

Dit is Kopenhagens beroemdste inwoner. Hans Christiaan Andersen.

De Taj Mahal van lucifers

Een hoofd.

Michael Jackson van M&M's

Een schilderij van geroosterd brood

Bij de 7/11 een lekker broodje kaas gehaald en opgegeten. Ik had honger, mijn ontbijt was van 4 uur 's ochtends.

Daarna kaarten gekocht om te versturen. De prijs van een postzegel!!!! Tering. Ik eet de rest van de week droog brood.

Als orientatiepunt hadden we de klokketoren van het stadhuis, maar die heeft aan 4 kanten een klok, zodat we niet door hadden dat we 'm van de verkeerde kant benaderden. 

Dan de kaart er maar bij. Op de hotelkamer kwamen we weer op temperatuur.

Loek zag een leuk theezaakje in een gids. Ik heb de route opgeschreven en tot 2 straten voor het zaakje liep het op rolletjes. Daarna waren alle straten van naam veranderd. Ik zweer het je.  De plattegrond was van het type sluipwegwijzer, onmogelijk. We moeten hier naar het noorden. Klopt niet. Kaart omgedraaid, toch maar het zuiden. Wacht, waarom ligt het water nu links, het moet rechts liggen. Kortom, waar is Kitty als je haar nodig hebt. Een Deense zag de wanhoop en heeft ons de goede kant opgewezen. Enfin, na 2 uur stonden we in het winkeltje.

A.C. Perch's theehandel is niet alleen de alleroudste theewinkel van Europa, maar ook één van de allermooiste. Het is een klein winkeltje, waardoor je meestal buiten in de rij moet aansluiten, maar eenmaal binnen waan je je in 1835. Losse thee wordt ouderwets gewogen met koperen gewichtjes en je weet niet waar je kijken moet, zoveel soorten thee zijn er te zien.

Leuk om te zien, maar ik heb nog zoveel thee thuis, dus niks gekocht.

Wel een lekkere hete cappuccinno bij een bakkertje,  want: frostbite, frostbite.

Even gekeken bij diverse restaurantjes in de winkelstraat wat de prijzen zoal deden. Nou, die deden het goed. 18 euro voor een kopje soep. Denemarken is duuuuuuur.

Op de terugweg weer de kaart gevolgd, er klopt echt niks van, maar we hebben het gehaald.

Zojuist een vorkje meegeprikt bij kolonel Sanders en nu uitbuiken en nog wat lezen.