zaterdag 3 mei 2014

Dag 18, Oudtshoorn

Stipt om 8 uur zat iedereen in de bus. Dat is wel fijn, we zijn telkens met de hele groep op tijd om te vertrekken, er hoeft nooit gewacht te worden.
We reden door het Outeniqua gebergte. Outeniqua betekent: mannen met honing, of zoals Hanny het zegt: heuning. Langs de Indische oceaan aan de ene kant en de bergen aan de andere kant.

In George leverden we Gerard af bij een dokter. Die had zijn been gestoten aan een bloembak en dat werd zo'n lelijke infectie dat er een arts naar moest kijken. Het bleek een spinnenbeet te zijn en hij heeft  een penicilinekuur gekregen.
Wij werden door Gert afgezet bij een Wimpies met lekkere koffie en heerlijke nutellawafels. Er was wifi en er was een dochter (Kim) die even met me gechat heeft. Wat wil je nog meer.


We reden over de Outeniqaupas, 800 meter hoog.
De eerstvolgende stop was bij het Cangoo Wildlife Park. Tirnielle was de gids die ons in rap tempo rondleidde. 


Alwaar het kleinste bokje stond


Vleermuizen aan het plafond hingen.


Een gier heel "gierig" stond te zijn.


De spanwijdte van die vleugels is enorm.


Een dwergnijlpaard. Aaaah.


En daar waren de katachtigen bezig met wat katachtigen het beste kunnen: slapen. 
De cheetah, nogal slaperig.


Het luipaard doet zijn naam eer aan.


De witte tijger, in dromenland.


Een mannetjes leeuw. Gaaaaap.


En daar was tie toch, onze Timon. Alert en klaarwakker.


Na de rondleiding bestelden we onze lunch en zijn Loek en ik nog even het slangenhuis ingerend en langs dit aapje van onbestemd ras, als ik het goed heb een lemur.


Na de lunch, wat bestond uit een teiltje sla, zijn we doorgereden naar de Cangoogrotten
Even kijken of het past. Buik in, buik in.


Wachten op de gids, die ons door het gangenstelsel gaat leiden.


Prachtige stalagmieten en stalagtieten. Sommigen miljoenen jaren oud. De eerste ontdekker ging de grot in met een olielampje en toen de gids alle lampen uitdeed op een olielamplichtje na, vroeg je je af hoe die goede man in hemelsnaam de weg had kunnen vinden.


Daarna naar een struisvogelfarm, dat was echt heel leuk. Knuffelen met Betsie.


Wij mochten ook, maar hebben toch maar bedankt voor de eer. Ik had mijn struisvogelrijbewijs niet op zak.

Neem een bak voer en een zootje ongeregeld qua struisvogels en je krijgt dit tafereeltje. Het voer en de struisvogels vliegen me om de oren.


Jeu wilde eens proberen of de struisvogeleieren hem hielden. Ja dus.























Geen opmerkingen:

Een reactie posten