Op Schiphol stond al een hele rij voor de incheckbalie. Na onze koffers te hebben afgegeven, waarbij die van mij op 200 gram na 20 kg woog, liepen we door naar de band waar onze handbagage en wijzelf werden gecontroleerd. Mam moest haar deodorant afgeven, tja, dat is ook een vloeistof.
Toen nog de douane, een rij van hier tot gunter, maar dat schoot heel snel op. Op naar de Starbucks.
En daarna gate G 8. Bij het boarden kwam onze rij als laatste aan de beurt. Ik was echt de allerlaatste die aan boord ging. Stipt om 11 uur vertrok het vliegtuig, even vreesde ik nog dat we vanuit Rotterdam gingen vertrekken, hij was zeker een half uur aan het taxiën.
De dreamliner 787 is het nieuwste vliegtuig van Arkefly. Er zitten geen luikjes meer voor de ramen maar je kon zelf het raam verduisteren. 5 keer duwen op deze knop en telkens werd het een beetje donkerder. Je kon nog wel gewoon naar buiten kijken, maar het was alsof je zware schemering had.
En wij zaten op rij 10. Speciaal door het reisbureau laten boeken. We hebben een zee van ruimte. Ik heb nog nooit mijn benen kunnen strekken in een vliegtuig, nu wel. Je betaald er wel grof voor maar dan heb je ook wat.
2 films, 6 bounties (schuld van oma) en een half boek later landden we op Holguin, Cuba. 3 maanden te vroeg! Het was kwart voor 3 plaatselijke tijd, kwart voor 9 Nederlandse tijd. 32 graden. De mensen met eindbestemming Cuba stapten als eerste uit het vliegtuig, daarna moesten/mochten wij. Bij binnenkomst in de aankomsthal kregen we een transitkaart. Daarmee konden we het vliegtuig weer in als deze schoongemaakt en bijgetankt was.
Holguin is een klein vliegveldje, waar op het moment van landen nog 1 vliegtuig stond.
De w.c.'s waren zoals wij gewend zijn op vakantie. Geen w.c.papier, we kregen een paar velletjes bij binnenkomst. En deuren die niet dicht konden.
Na 2 uur wachten zaten we weer in het vliegtuig voor de laatste anderhalf uur vliegen. Op het vliegveld van Cancun stond Marleen de hostess van Arke klaar met een informatie envelop en de mededeling welke bus we moesten nemen.
Nog een uurtje rijden was ons beloofd, maar dat werd anderhalf uur. Het eerste hotel lag ergens midden in de moerassige velden. Heel groot, mooi en van God en alles verlaten. Daar zou ik niet willen zitten. De weg er naar toe was voorzien van verkeershobbels, waar de bus stapvoets overheen moest. En dat ettelijke keren, heen en terug. Het was helemaal donker toen we op de plaats van bestemming kwamen. De bus kon niet verder, we moesten maar 2 blokken gaan lopen. Hij's fijn. Om 9 uur konden we eindelijk inchecken in El Tukan. In Nederland was het inmiddels 4 uur in de vroege ochtend. Er zit 7 uur tijdsverschil tussen Mexico en Nederland.
Het hotel beslaat een aantal locaties, aan de overkant van de straat zit het buffetrestaurant, een paar blokken verder nog een restaurant en naast de receptie een bar/snackrestaurant.
Dit is de receptie met een mooi dak van palmbladeren.
We hebben de koffers zover uitgepakt en zijn snel naar de overkant gelopen, want het was bij half 10 en om 10 uur sloot de tent.
Ik hield het daarna voor gezien. Oma was klaarwakker en heeft nog een cuba libre achterover geslagen samen met Loek, die aan het bier ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten