Wenen, 14 juli. Schönbrunn, sachertorte en koude koffie.

Na een heerlijk ontbijt, uiteraard ontbijt je hier met apfelstrudel, gingen we op weg naar de halte van de hop on hop of bus

We liepen maar weer helemaal naar de Naschmarkt, waar we een halte wisten. Geen idee of er eentje dichterbij was. We namen de bus en bij de volgende halte (Schönbrunn) stond een knakker die onze voucher moest omwisselen voor tickets. Dat had wat voeten in de aarde zeg. Hij scheen maar niet te begrijpen dat onze voucher voor 2 dagen hetzelfde is als de 48 uur die hij rekende.  Eindelijk leek hij het te begrijpen en na lang typen op zijn handcomputer kwam er een ticket uitrollen geldig tot de volgende ochtend half 11. Weer een discussie en daarna kregen we waar we voor betaald hadden.

Op naar scloss Schonbrunn. In 1559 liet keizer Maximilliaan II een klein jachtslot bouwen dat in de tijd die volgde meerdere malen afbrandde en uiteindelijk in 1683 tijdens het Beleg van Wenen door de Turken verwoest werd. Keizer Leopold I vroeg de beroemde architect Johann Bernhard Fischer von Erlach (dat mag je meteen weer vergeten hoor) een nieuw paleis te bouwen en dit werd tussen 1692 en 1713, zij het in gereduceerde vorm, uitgevoerd. Van deze bouw zijn slechts de slotkapel en de Blaue Stiege met een dakfresco van Sebastiano Ricci behouden.

Maria Theresia, dochter van keizer Karel VI maakte er de zomerresidentie van de Habsburgers van, wat het tot 1918 zou blijven. In haar regeerperiode zou het ingrijpend worden verbouwd.

Tussen 1817 en 1819 werd de façade van het paleis in zijn beroemde Schönbrunn-geelgeschilderd. Voorheen was het paleis blauw en grijs.

Ahum, Sissi? Want daar is het toch om te doen he? De vrouw van de een na laatste keizer, Frans Josef I. Ze was bijna nooit op Schonbrunn, maar reisde van hot naar her, totdat in 1898 een Italiaanse anarchist, Luigi Lucheni haar met een scherpe vijl doodstak. Nou ja, we hebben allemaal de musical, zoniet de films gezien toch? Haar man overleefde haar nog 18 jaar, hij stierf op Schonbrunn.

Vanuit het paleis is de Gloriette te zien, die de slottuin afsluit. Een leuke wandeling omhoog. Ik kreeg visioenen van Tenerife.

De naam Schonbrunn zou teruggaan naar keizer Matthias die hier tijdens de jacht een mooie bron gezien zou hebben. 

De Neptunes fontein.

Schonbrunn gezien vanaf de Gloriette.

Nu moet je zo'n paleis niet gaan bekijken met een man. En dan vooral niet de mijne. We kregen een boeiende audiotoer langs 40 van de 1441 kamers, werkelijk schitterende vertrekken en het enige commentaar was: belachelijk zoveel kamers:-) 

We stapten weer op de bus en belandden voor de opera. Daarachter lag hotel Sacher en sachertorte stond op het verlanglijstje. Van mij dan, niet van Loek.

Allemaal in de rij om naar binnen te mogen. Wij zijn maar buiten op het terras gaan zitten. Het waaide inmiddels stevig, maar dat mocht de pret niet drukken. 

Sachertorte met een Wiener melange graag.

De eerste kop koffie was koud, Loek, heel kordaat, heeft nieuwe gevraagd. Voor de prijzen die ze hier rekenen mag je toch warme koffie verwachten. De tweede bak was niet veel warmer, maar gelukkig maakte de taart veel goed.

We hebben  de Stephansdome bezichtigd en misschien gaan we morgen de 340 treden naar boven wel beklimmen. 

Binnen weer de nodige kaarsjes opgestoken en daarna de rode lijn genomen die ons langs vele bezienswaardigheden bracht. Terug stapten we uit bij het museumkwartier. Onmiddels waren we erachter dat dat dichter bij het hotel lag. Zo'n plattegrondje bij je busticket is reuze handig. We liepen  langs het natuur historisch museum. Dat staat morgen op de planning.

Langs dit standbeeld terug naar het hotel, waarbij we de weg al aardig beginnen te kennen.

's Avonds gegeten bij Wienerwald, waarbij de schnitzels als deurmatten geen utopie bleken. Ik heb het bescheiden gehouden maar ging helemaal los bij het toetje: kaiserschmarren. Een soort dikke pancakes, gehakseld met rozijnen en pruimenjam. Jammie, maar veel te veel.

Nu uitbuiken.