We reden eerst naar het hundertwasserhaus, een kleurrijk huis ontworpen door Friedensreich Hundertwasser.
Daarna weer op de bus gestapt naar het Prater. Het Wiener Prater is een groot park gelegen in het tweede district (Leopoldstad) ten oosten van het stadscentrum. Met "Prater" wordt ook vaak verwezen naar een deel van het Prater dat ingericht is als attractiepark. De bekendste attractie is het grote reuzenrad uit 1897. Het Pretpark beslaat slechts een klein deel van de totale oppervlakte van het Prater, die ongeveer 6 km² bedraagt.
Het was oorspronkelijk een keizerlijk jachtgebied. In 1766 stelde Keizer Jozef II het gebied open voor het publiek.
Het reuzenrad is 64,3 meter hoog. In de vorige eeuw is het reuzenrad afgebrand en weer opgebouwd.
Van de oorspronkelijke 30 cabines bleven er 15 over. Er is ook een cabine ingericht als restaurant waar men een candlelight diner kan krijgen.
Dit uitzicht krijg je te zien als je boven aan gekomen bent.
Het pretpark is stukken groter dan we hadden verwacht. Deze grootste mobiele achtbaan heeft 5 loopings.
Er zijn spookhuizen.
Was ik hem toch even te snel af.
Wildwaterbanen, kermisattracties, attracties waarvan mijn maag zich al omdraaide als ik ze zag, indoor achtbanen, je kon daar gerust een dag doorbrengen.
Maar wij moesten door, naar de Verenigde Naties, we waren weer op een missie.
Langs die schone blauwe Donau, de een na langste rivier van Europa, die in het Zwarte woud begint en eindigt in de Zwarte zee. 6869 km lang. Om te arriveren bij de VN.
We moesten door de security, rugzak op de band, wijzelf door detectiepoortjes. Naar het bezoekerscentrum waar we een kaart hebben gekocht met een VN postzegel die ter plaatse werd afgestempeld. Missie volbracht.
En verder met de bus. De audioband is af en toe hilarisch. De Nederlandse, die de band het ingesproken leest volgens ons van een autocue en de hele tijd moet ze pauzeren voordat ze het volgende woord ziet. Zo krijg je hele kromme zinnen met pauzes op de raarste plekken en verkeerd uitgesproken woorden. Ik ben geen taalterrorist, maar hier krijg ik toch kromme tenen van.
Bij de Stephansdom aangekomen begonnen we aan de klim van de zuidelijke toren. 343 treden omhoog. Maar dan heb je weer een prachtig uitzicht.
De toren is 136,7 meter hoog en daarmee de op acht na hoogste kerktoren in de wereld. In het voormalige Oostenrijk-Hongarije mocht geen enkele kerktoren hoger zijn dan de zuidelijke toren van de Stephansdom.
De daken waren juweeltjes.
De afdaling ging een stuk sneller maar duurde voor ons gevoel wel een stuk langer, er kwam geen eind aan de rondjes die we naar beneden draaiden
Dit hadden we wel verdiend:
Daarna zijn we voor de verandering eens gaan lopen. Ik had op de eerste dag al een Amerikaans restaurant gezien en Loek wilde ook wel eens wat anders dan een schitsel.
We stapten bij Fridays naar binnen en even was ik vergeten wat Amerikaans inhield toen ik een salade bestelde. Juist ja, een teiltje vol. Maar wel lekker. Chipotl Yukatan Chicken Salad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten