Wenen, 16 juli. Natuur historisch museum en de dierentuin

Voordat ik dit blog schrijf, even dit. Gotta catch them all nietwaar.

Vanuit het hotel is het een kippeneindje naar het Nationaal historisch museum. We liepen een rondje om het museum heen, want de ingang zat toch aan de voorkant, terwijl de pijl bij de deur anders deed vermoeden.

Het is een enorm gebouw met een enorme collectie. Een greep hieruit. De entree, waar volgens de kaart een enorme dinosaurusskelet moest staan, ala night at a museum. Nee dus.

De eerste die we tegenkwamen was het opgezette schoothondje van Maria Theresia uit de 19e eeuw.

Er waren geloof ik van alle diersoorten een of meerdere opgezette exemplaren te vinden.

Zelfs van uitgestorven diersoorten, knap hoor:-) Zie hier onze dappere dodo. De dodo was een vogel die leefde in de bossen op het eiland Mauritius. Het dier was ongeveer een meter hoog en kon venijnig van zich afbijten met zijn grote snavel. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Hij kon niet vliegen en rond de 17e eeuw overleed de laatste.

Bambi.

Bisons.

Hee, hallo daar.

Afrikaanse olifant

Indische olifant, met schattige kleine oortjes.

Und ein biber. (Justin?)

Op z'n tijd even omhoog kijken, want het gebouw op zich is al een kunstwerk.

Hedwig.

De nachtmerrie van captain Jack Sparrow, de kraken.

Maar ook prachtige vlinders en vogels.

En daar was de dinosaurus toch.

Nog wat Neanderthalers erbij. Voor de volledigheid, de meest linkse hoort er niet bij.

Bevolkingsgroei op onze aarde. De laatste cijfers versprongen constant met 3 of meer tegelijk.

Een terror bird of schrikvogel. Ook uitgestorven.

Het oudst gevonden beeldje. Figuur van Stratzing, 36.000 jaar oud.

Deze mag er ook zijn, Venus van Willendorf, 29.500 jaar oud.

Verder een hele tentoonstellin met foto's van planeten en manen, een enorme stenen en schelpen verzameling. Een infrarood foto van ons, rood is warm, groen en geel minder, blauw is koud.

En wie heeft onze auto in puin gereden?

Ik had er een hele dag kunnen blijven, maar we wilden ook nog even naar de dierentuin, naar dieren die wel nog leefden. Met een dagkaartje voor het OV stapten we op de metro. Eerst naar Karlplatz om daar over te stappen op de lijn naar Schonbrunn.

Het was een stuk drukker dan eergisteren, maar niet te. De dierentuin is heel ruim van opzet, de dieren hebben allemaal veel ruimte.

En wat doen ze daarmee? Slapen op 2 vierkante meter.

Of op 2 vierkante centimeter, want tel ze maar eens. Ik zag telkens nieuwe pootjes en staarten.

Het was druk bij de panda, de publiekstrekker bij uitstek. Hij zat daar rustig te eten, hele bamboestronken verdwenen in zijn bek.

Onze camera neemt 5 foto's achter elkaar bij minder licht en rangschikt die dan tot 1 mooie foto. Blijf stil staan adviseert het schermpje mij. Ik stond muisstil, de cheetah niet. Na 6 pogingen gaf ik het op. 

Dit was een enorme attractie. Een doodnormale huis, tuin en keukeneekhoorn, de zogenaamde eekhoornus domesticus, die helemaal niet bang was en zelfs op je arm klom als er nootjes te halen waren.

Zie je 'm loeren?

Er was van alles te zien, maar rond een uur of 5 zijn we weer terug gemetroodt naar ons hotel. Om 's avonds ergens in de buurt van de Stephansdom op een terrasje wat te eten.