Het was bloedheet ol de kamer, de airco deed het maar had uiteindelijk totaal geen effect. We lagen direct aan de straat, maar het raam dichthouden was geen goed idee. Er stonden dikke rijen mensen buiten op taxi's te wachten die af en aan reden.
Tussendoor gooiden een hoop mensen zich op de grond voor het avondgebed.
Van slapen is niet veel gekomen, het was zo warm. En ik kreeg midden in de nacht een ingeving waar ik over heb liggen nadenken: onze tafelgenoten van vanavond kwamen uit Venray. Ik wist opeens waar ik haar naam van kende, wij hebben tientallen jaren geleden met elkaar gecorrespondeerd in de tijd dat er nog geen email bestond. Haar dochter Claudia heeft ook nog een tijdje met Kitty geschreven. Ze heeft zelfs een keer gewonnen tickets voor Sixflags aan Kitty gestuurd omdat zij niet konden.
Om half 5 een pokkeherrie, de oproep tot gebed. Snel een kleedje uitgerold en ons afgevraagd in welke richting in hemelsnaam Mekka lag. Dat werd dus niks. Half 7 opgestaan en bij het ontbijt even gevraagd of haar dochter Claudia heette. Dat was inderdaad het geval. Toevallig zeg.
Op naar de bus.
We gingen aan de 260 km lange rit van vandaag beginnen, eerst 140 km naar een Romeinse opgraving. We reden op een weg met aan de ene kant het Rifgebergte en aan de andere kant het Atlasgebergte.
We kwamen aan in Meknes, de hoofdstad van de landbouw, waar we eerst koffie dronken voor we doorgingen. Nog even een mooi panorama van Meknes en dan door naar de Romeinse nederzetting Volubilis.
Het grappige is dat er geen Romein aan te pas gekomen is, alles is door anderen gebouwd.
Onze gids voor de komende drie kwartier, die een enorme haast had en een enorme snelheid ontwikkelde. We renden zowat achter hem aan.
Er is niet veel overgebleven van de 10.000 zielen tellende stad. Wel zag je af en toe nog een stuk van de mozaiekvloeren.
De Pendersjes.
Na in goed 3 kwartier helemaal op de hoogte te zijn gebracht van de geschiedenis van Volubilis reden we terug naar Meknes.
Deze stad is omringd door drie muren, dit is er eentje van.
De lunch hadden we in een prachtig restaurant met veel mozaiek en hoge plafonds. Het was er heerlijk koel, een welkome afwisseling na de hitte buiten.
Na afloop ontstond er nog wat gesteggel over een tekort van 100 dirham. We zaten met zijn zevenen aan tafel en ieder betaalde zijn deel van de gezamelijke rekening. Mustafa maakte korte metten hiermee, en betaalde het verschil uit eigen zak. Kort daarna kwam een medereiziger tot de ontdekking dat hij de schuldige was en zo kwam alles weer goed.
We wandelden naar een marktplein en bezochten een overdekte etenswarenmarkt.
Olijven
Zoetigheid, welke hun plaats moesten delen met honderden wespen en vliegen.
Na de markt was de voormalige gevangenis aan de beurt.
De gevangenis lag onder dit plein, wat je hier ziet zijn allemaal luchtgaten. Er zaten 40.000 gevangenen in, doorgaans piraten uit Portugal. Na de aardbeving in de 18 e eeuw storte de gevangenis in en na restauratie werd het een graansilo en nu is het een museum.
We liepen verder, ach gossie:
Iedereen verzamelen en naar de laatste bezienswaardigheid van deze dag.
De graanschuren van de stad, heel belangrijk in geval van belegering natuurlijk. “Les greniers de Moulay Ismail” Het is hier aangenaam van temperatuur en de ruimtes zijn uitstekend geventileerd, belangrijke factoren voor het conserveren van het graan
Hierachter zijn dan de paardenstallen ondergebracht.
Hier stonden in de hoogtijdagen 12000 paarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten