Idioot vroeg arriveerden we op Schiphol in de nacht van vrijdag op zaterdag. Idioot vroeg omdat er een weeralarm was afgegeven voor ijzel, code oranje. Kelly bracht ons en we wilden graag dat ze voor het slechte weer zou losbarsten weer thuis zou zijn. Dat gaat wel lukken, er valt momenteel nog niks. Wij zitten nu op een uitgestorven luchthaven, met hier en daar wat mensen die op dezelfde vlucht als wij zitten. Snik.
Winkels en restaurantjes zijn gesloten, die gaan pas anderhalf uur voor de eerste vlucht open. Onze vlucht. 1 koffiebar was wel open en daarom zitten we maar aan een veel te dure cappuccino in een klein kartonnetje.
Wachten en wat doe je dan? De vogeltjes voeren maar.
En wachten op het sms'je van Kelly dat ze thuis was. Dat kwam dan ook. Welterusten.
De tijd vloog sneller om dan verwacht en om 04.00 melden we ons bij gate D4. Het sneeuwde en ijzelde inmiddels en jawel, het de-icen wat voor 20 minuten vertraging zorgde. Maar al snel taxieden we naar de startbaan en zaten even later in de lucht. Niet lang daarna lieten mijn reispilletjes weten dat ze dit keer dienst weigerden, werd ik misselijk en was ik even van de wereld. Gelukkig duurde dat niet de hele vlucht en heb ik zowaar nog korte stukjes kunnen slapen.
08.20
Tussenlanding op Djerbe, wat een eiland is en volgens mijn buurvrouw die uitstapte was dat een zeer romantische stad. Jammer dan, wij moeten door naar Enfidha. De passagiers worden geteld, handbagage moest getoond worden en het wachten was op de andere passagiers die weer terug vlogen naar:
De zon schijnt door de ruitjes naar binnen en warmt het toestel behoorlijk op, hoewel het nogmaar 12 graden buiten is. Na 45 minuten vetrekken we weer en na nog eens 45 minuten landen we op Endfidha.
Onze gids is een Tunesische man Lotfi genaamd, die zijn 27 schaapjes snel bij elkaar heeft. Allemaal de bus in die door Maher wordt gerden en op naar de eerste stop. Onderweg kwamen we langs een enrgiemaatschappij die op de electriciteitsmasten plateaus hebben gemaakt, waar ooievaars hun nesten in maken. Zo kwamen we langs verschillende bewoonde nesten. Erg apart.
Voor het hotel was het te vroeg, dus meteen maar een moskee bezichtigen. De grootste in Tunesië, die van Kairouan. Opgebouwd met oude bouwmaterialen die ze uit diverse ruïnes van oude Romeinse bouwwerken hebben gehaald. Om het lengteverschil van de diverse pilaren op te heffen, gooiden ze er hier en daar een blok beton onder.
Vrouwen, allemaal een hoofddoek op! Geweldige combi met die harde (koude) wind die er stond.
Kleed wel af, toch? Niet dan?
Onze gids Lotfi, heeft 8 jaar in de in Leiden gewoond.
Daarna de bus weer in en door naar ons eerste hotel: Hannibal Palace in Port El Kantaoui.
We zitten op de vijfde verdieping met mooi uitzicht op de Middellandse zee.
We hadden vanaf een uurtje of 5 niks meer gegeten en het was nu half 2 dus snel op zoek naar een eettentje en een kop koffie. Ja, ik ben een junk, de afkickverschijnselen staken de kop op.
Tentje en koffie waren snel gevonden en weer en wind trotserend hebben we buiten op een terrasje gegeten. Het bestek waaide nog net niet weg.
We zaten aan de haven, waar voor tig miljoen aan jachten lagen.
Kitty, mijn eerste palmboomknuffel.
En jammer, jammer, jammer, je ziet het in alle Afrikaanse landen. Alle afval wordt op straat gegooid.
Op de weg vanaf het vliegveld stonden prachtige, grote cactussen langs de weg, behangen met afval en plastic.
Leuk! Ik ben benieuwd naar de anders blogs :) Nog veel plezier!
BeantwoordenVerwijderen