Woensdag, 28 januari 2015
Had ik al verteld dat het koud is? Ik had mijn halve koffer aan en nog was het niet aangenaam.
Door de tuin naar de ontbijtzaal.
Na het ontbijt stonden de jeeps klaar om met ons een jeepsafari te maken naar Chebika en Tamerza. Oases in de bergen. De vierde jeep moest wachten op 4 laatkomers (en altijd dezelfde) maar wij vertrokken alvast.
De eerste stop was bij deze oase
De tweede stop bij een dorp dat in de jaren 80 weggevaagd was door een modderstroom ten gevolge van hevige regenval. De dorpelingen werden door de politie gedwongen weg te gaan. Later hebben ze hun dorp een eind verder op een gunstigere plek herbouwd.
De volgende stop was een wandeling over rotsig terrein naar een meertje beneden. Het was soms een heel geklauter.
Na de rit werden we naar Tozeur gebracht waar we anderhalf uur vrij te besteden hadden. Een postkantoor gevonden en souveniertjes gekocht. Daarna lekker met z'n allen van het zonnetje genoten. Want die was gelukkig gaan schijnen. Er was een spraakzame Tunesiër die in het Nederlands met ons praatte. Hij had een Nederlandse vriendin en die had hem via skype onze taal geleerd.
De lunch hadden we weer in het hotel. Ik moet thuis toch eens ojja Tunesia gaan maken. Dat was lekker. Toen mochten we weer in de bus stappen om naar Chott el Djerid te rijden, een enorm uitgedroogd zoutmeer. Het zout ligt op hopen te drogen.
Nog nooit zolang zo'n desolate vlakte gezien, er kwam geen eind aan.
Er zijn heetwaterbronnen waarbij het water eerst door een labyrinth gaat om af te koelen, voordat het voor irrigatie kan worden gebruikt.
We reden door naar Douz, vanwege de prachtige woestijn ook wel de poort tot de Sahara genoemd.
Nog even een stop bij prachtige rotsformaties wat door erosie is ontstaan.
Voordat we naar ons hotel zouden gaan, gingen we eerst een zonsondergang meemaken. En het vervoer naar dat plekje waar die ondergang het best te zien was, gebeurde door het schip der woestijn, de dromedaris. Daar liggen onze 2 schepen.
Zo ontzettend knuffelbaar.
Net echt hè.
Opstappen op een dromedaris is een belevenis, hij stapt eerst met z'n voorpoten omhoog, zodat je helemaal scheef hangt. En dan pas met z'n achterpoten. Het is een telganger, dus je wordt van links naar rechts geschud, maar na het tijdje ga je goed mee met het ritme en valt het allemaal wel mee. Wel goed vast blijven houden.
Na een poos gelopen te hebben hielden we met z'n allen stil om naar de zonsondergang te kijken. En daarna weer terug naar het beginpunt. De bus bracht ons naar hotel Sun Palm, waar een woest aantrekkelijke Berber wel met me op de foto wilde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten