Het was zulk mooi weer dat we op het terras hebben ontbeten. Telkens als we wilden gaan zitten kwam de ober zeggen dat we daar niet mochten zitten, dat was "fur die Gruppe" Oké,we schoven een paar plaatsen op, was ook niet goed, totdat we uiteindelijk ver genoeg opgeschoven waren. Daar mochten we blijven zitten. Een bordje met gereserveerd op de tafels was best wel handig geweest.
Mijn persoonlijke cappuccuno verzorger:
Om half 8 's ochtends was het al heerlijk weer.
Onze eerste stop was in, jawel, Limone. De pilaren die je ziet zijn de restanten van kassen. Voorheen was Limone het centrum van de citroenteelt en ze bouwden daar speciale kassen voor.
De citroenen zijn gigantisch.
Limone is een gezellig plaatsje, we zijn naar de andere kant gelopen van het dorp om een kapelletje te bekijken. Er was ook een markt met de gebruikelijke sjaals, lederwaren en souveniers. En hier zomaar een leuk inhammetje. Wat opvalt zijn de schone straten in alle plaatsjes waar we zijn geweest. Er staat ook een overvloed aan afvalbakken en dat heeft zeker invloed.
Overzicht over Limone vanaf het kapelletje. Toen een citroenijsje gegeten, wel toepasselijk vonden we.
Om 12 uur reden we naar Malcesine waar we een lunchplekje zochten. We hadden net het warme broodje geserveerd gekregen toen de stroom uitviel. We hadden geluk, de klanten daarna moest nee verkocht worden. Geen koffie, thee, piza e.d. De uitbaatster kon haar tent wel sluiten.
Na de lunch verzamelden we ons om naar de kabelbaan te lopen die naar de Monte Baldo ging. Paul had al kaartjes gekocht dus we waren snel aan de beurt. Met de eerste gondel naar het station halverwege.
Als haringen in een tonnetje.
In de 2e gondel pasten het dubbele aantal mensen, zo'n 80.
We zaten hoog genoeg om nog door de sneeuw te kunnen lopen.
Prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen met in de verte het kabelbaan station.
Het was warm boven, maar toch ook fris. In de zon zat je te puffen. Stak de wind een beetje op dan moest je weer een vestje aan.
Alsmaar rechtdoor lopen, dan kwam je vanzelf weer beneden.
Wij namen gewoon weer de kabelbaan. Na nog wat rondgekeken te hebben in Malsecine, wilden we op een terrasje nog een cappuccino bestellen. Helaas er was nog steeds geen stroom. Dan maar iets kouds. Naar het toilet gaan, die beneden in de (raamloze) kelder was, was een gewaagd avontuur. Bij mijn eerste poging met het licht van mijn telefoon zag ik nog niks. Terug op het terras maakte iemand de terechte opmerking dat het misschien beter zou gaan als ik mijn zonnebril zou afzetten. Oeps. Inderdaad, de 2e poging ging beter, ik kwam heelhuids beneden en na alle deuren te hebben bekeken bij het licht van mijn mobiel vond ik de w.c. Ik zat net weer op het terras toen de lichten aanfloepten.
Om half 6 werden we bij de busopstapplaats verwacht, vanwaar we naar Torri zouden rijden om met bus en al op de ferry naar Toscolano te varen.
Het werd een rustige overtocht van krap een half uurtje. We konden bijna meteen aan tafel in het hotel. Voor een lauwe hap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten