Op ruim een uur rijden van Toscolano ligt Verona, wat we vandaag hebben bezocht. De stad wordt doorkruist door de rivier de Adige. Hier ben ik even gebombardeerd tot gids.
Via de Ponte Pietra, een Romeinse brug uit de 1e eeuw v. Chr. liepen we het oude centrum binnen.
Op het plein stond deze 84 meter hoge toren die door 3 architecten is gebouwd. Je ziet precies waar de ene ophield en de andere begon. Het is tot op vandaag het hoogste gebouw in Verona.
Mooie beschilderde huizen
We bezochten het graf van Scaligero wat van buitenaf is te zien.
De naam betekent trap, zie de kleine trappetjes in het hekwerk.
De Casa di Giulietta: Shakespeare's Romeo en Julia speelt zich af in Verona. Hoewel hij zelf nooit de stad heeft bezocht, heeft hij haar veel bekendheid gegeven met dit werk. Het personage van Julia is gekoppeld aan een echte vrouw, die in de Via Capello heeft gewoond. Haar huis staat er nog, maar het balkonnetje is er in de jaren 30 aan vast gebouwd. Het was loeidruk.
Maar daar is tie dan, het balkon, met een Julia. O, Romeo where art thou? Verbeter me maar Kelly.
Op de binnenplaats staat een bronzen beeld van de jongedame. Een legende wil dat wie haar rechterborst beroert geluk in de liefde zal kennen. Rechterborst dames.
Via een stukje oude Romeinse weg
liepen we naar de Arena.
Het Romeinse amfitheater uit de 1e eeuw na Christus is het op twee na grootste amfitheater in de wereld: alleen het Collosseum in Rome en het amfitheater in Capua zijn groter. Het heeft een uitstekende akoestiek, die per ongeluk ontdekt werd in 1913 toen een operazanger wilde oefenen op zijn rol als Radames in Aida. Sindsdien wordt er elk jaar in de zomer het Operafestival Verona gehouden. De Arena biedt plaats aan ongeveer 20000 toeschouwers, van wie het merendeel nog op de originele stenen zittingen plaats kan nemen.
Na de bezichtiging van het theater konden we op eigen houtje Verona verkennen. Toevallig kwamen we weer uit bij Casa di Giulietta, waar de drukte was opgelost.
Via de Ponte Scaligero verlieten we de binnenstad.
De typische V kantelen is het kenmerk van de familie Scaligero.
Na Verona zijn we nog een uurtje in Desenzano geweest, hoofdzakelijk voor een kop koffie en een terrasje. En nu is het wachten op het (karige) avondeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten