Tenerife, 14 januari 2015

Gisterenavond zijn we in een plaatselijk familierestaurant gaan eten, een wijnboer. Zolang er wijn in de vaten zit mogen ze een restaurant houden.

We kregen me daar toch veel te eten. Niet normaal, niemand kreeg het op, wat de eigenaren hogelijk verbaasden. We hadden  3 zakken met doggybags over, waarvan er 2 meegenomen zijn.

We aten:

Verse kaas met kruiden en een hard broodjes

Dadels in spek 

Viskroketjes met frites

Gebakken octopus met friet, toen zat ik eigenlijk al vol

Friet en gebakken eieren met spekjes

Een schaal met gegrilde worst en varkenslappen en friet

Toetje, ei met melk gebakken in de oven met caramelsiroop, wat smaakte naar natte cake. 

Ik mis wel weer de groente, er zit nergens ook maar een flintertje groen bij.

Met alle drank erbij kostte dat 16 euro. Mudjevol vertrokken we naar het hotel.

Vandaag lopen we de langste route van de hele vakantie. Met 1 deelnemer minder, die last van zijn voet had, vertrokken we om 9 uur.

Omhoog en omlaag, wat me opbreekt zijn die trappen, ik loop veel liever gewoon omhoog dan over van boomstammen gemaakte trappen.

Eerste kilometers volbracht.

Over de brug naar het volgende deel. We liepen door het nationale park welke op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Kelly, we zoeken morgen naar ansichtkaarten.

Even een korte pauze om wat brandstof te tanken in de vorm van water en een koffiebroodje.

Omlaag

Maar ja, dan moet je ook weer omhoog.

Jan, een mede wandelaar die hier is met drie zussen, vraagt vanalles aan de gids en zegt dan telkens op het eind: dus als ik het goed begrijp dan is het....... Waarop hij het verhaal nog eens naverteld.

Wij lopen het liefst door, want telkens als je rust, koelen je spieren af en moet je weer op gang komen.

Er was ook een vraag bij of je zelfvoorzienend kon leven op La Gomera. Hij kwam zelf tot de conclusie dat je gewoon naar het restaurant beneden moest lopen voor eten.

Hier vlakbij pauzeerden we een half uurtje voor de lunch.

Toen de andere groep arriveerden zijn wij weer verder gegaan. Ik bedwing rotsen en rivieren alsof het niks is.

En weer omhoog.

Maar het uitzicht is fenomenaal. In de verte Tenerife met de Teide.

.

Hijg, puf, hijg, je krijgt er een droge strot van. We waren al aan het eind van de wandeltocht toen de gids met het meesterlijke idee kwam om de hoogste top van La Gomera te beklimmen. Dat zou nog een uurtje lopen zijn. En ik zei ja. Weer ik weet niet hoeveel trappen, maar wel de voldoening het gehaald te hebben.

Op de top van de Alto de Garajonay

We zagen La Palma, Tenerife, Gran Canaria liggen

Loek was er ook.

Kortom, we hebben het gehaald. De andere groep was niet gegaan en drie van ons waren ook afgehaakt. Een ervan zat al aan de pufjes, last van zijn luchtwegen, dus het was niet zo'n strak plan voor ze.