De spierpijn in mijn kuiten was snel weg, maar telkens als we opstonden moesten we wel weer even op gang komen.
Langs de boulevard hadden kunstenaars zandsculpturen gemaakt. In de emmer kon je een fooi gooien, kwestie van goed mikken, wat nog niet iedereen onder de knie had.
Leonardo zou trots geweest zijn op deze artiest.
Nog even bij een wedstrijd petanque gekeken, waar de rolmaat aan te pas kwam.
Onderweg kwamen we de Chayofe groep tegen, die met de busjes naar het centrum moesten, omdat ze er te ver vandaan zitten. Ze bleven bij elkaar, want ze moesten ook weer met z'n allen terug.
Daarna liepen wij naar de supermarkt, onderweg nog een terrasje aangedaan, om de lunch voor morgen in te slaan. Want dan wordt er weer gewandeld.
Vanavond bij een visrestaurant gegeten. Ik deed het kalm aan, want gewend als we zijn aan de hoeveelheden eten, dachten we dat er nog meer kwam. Er kwam niks meer. Vis schijnt heel duur te zijn en vlees spotgoedkoop. De broer van Paul, Pieter was ook mee en zijn nichtje was er ook bij. Hij gaat morgen mee wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten