Vandaag zou een lnge dag worden ruim 500 km terug naar Dubai.
Op de balreep nog wat fotoos van de tearoom in het hotel gemaakt.
Gisterenavond wilden we koffie drinken en ol het terras bij het zwembad werd ons te kennen gegeven dat we daar koffie konden drinken. Voor alle zekerheid nog even aan de kber die daar rondliep gevraagd. Ja, ja, coffee, yes. Dus wij gaan zitten en bestellen koffie. Maar nee, ze hadden alleen thee. Pffft vermoeiend hoor.
Toen we een beetje zoekend door de lobby liepen kwam de ober van het terras aanlopen om te vertellen dat we er toch konden zitten en koffie bestellen. Zei ik al dat de Lmani soms een beetje vermoeiend zijn?
Dit was ons hotel, Al Falaj.
En dit waren de vogels op het terras. Met felgeel omfande ogen.
Maar dan, de bus in. Net schoolkinderen, we stonden vooraan, omdat sommigen persee op de achterbank wilden vanwege hun lange benen. De bus blonk namelijk niet uit in beenruimte en alleen de achterbank had genoeg.
Onze eerste stop was de vismarkt in Barka. Weinig bedrijvigheid, vanwege een tegenvallende visvangst de afgelopen nacht. Het waaide te hard.
De veilingmeester had wei ig te doen.
Dit geitje had genoeg groenvoer, maar mekkerde desondanks hartverscheurend.
De bedoeling was dat we daarna naar een fort/kasteel zouden rijden, maar bij de afslag stond een snauwende politieman en 2 politiewagens, die de weg hermetisch afgesloten hadden vanwege de toer van Oman. Wielerwedstrijd. Dan maar naar een warmwaterbron van Nakhal, de Ain Al Thawarah, waar weer garudavisjes zwommen
Ja, knabbelen maar. Lekker warm water.
Toen we terug reden naar de grote weg, bleek de afslag naar fort Nakhal wel open te zijn en zagen we alsnof het hoogste fort van Oman, gebouwd uit op een berg. Men vermoed dat dit fort in pre islamitische tijden is gebouwd. Door de eeuwen heen is het fort veel gerenoveerd. Ook zijn bijvoorbeeld de buitenmuren en de hoofdingang bijgebouwd in de 19e eeuw.
In het lagere gedeelte zijn een put, een opslag en een moskee te vinden, in het hogere de kamers, receptie en kinderkamers.
Gangetjes, trappetjes, we klommen trap op en trap af.
De dameskamer.
De kinderkamer
Mooie doorkijkjes op de palmbomen
Daarna zette Chauffeur Ali er de sokken in, we moesten kilometers maken. Af en toe een sanitaire stop en door. De grens met De Emiraten werd binnen een half uur geslecht, het ging onwaarschijnlijk snel. Eerst een uitreisstempel halen in Oman, dan een stuk niemandsland en dan in een inreisstempel bij de Emiraten halen. Daarna kwam er een politieagent controleren in de bus of we er allemaal zaten en een paar honderd meter verderop weer een agent die controleerde of de stempel in het paspoort stond. Maar daarna waren we dan toch echt weer terug in De VAE. Na 10 minuten zagen we een Mall en warempel weer een zwarte bus. We namen afscheid van Maha en Ali en onze plexible man in De Emiraten begroette ons met een handdruk. Dit keer heette de chauffeur Moustafa.
De koffers werden overgeheveld en we reden weer.
Het werd al drukker en drukker op de weg, totdat er aan de andere kant van de weg een enorme file stond, woon-werkverkeer uit Dubai. Om 7 uur waren we weer in hotel Radiz, binna 12 uur onderweg geweest. Ik ben gaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten