Alles om je een echt bedoeien gevoel te geven. Alleen bevatten deze olielampen wel een spaarlamp.
Even nog genieten van het zonnetje voor we weer in de jeeps stappen
Verrek, je kunt hier echt sandboarden en sleeen.
We reden weer over de zandduinen naar de bus en vervolgens naar de tweelingdorpen Janan Bali bu Ali en Janan Bali bu Hassan waar we de Al-Hamooda moskee gingen bekijken. Aan de buitenkant, want we mogen niet naar binnen. We verdwaalden schromelijk en Ali moest in een hele smalle straat tientallen meters achteruit rijden. Daarna heeft een behulpzame automobilist een half uur voor ons gereden om de weg te wijzen. Datdeed Paul besluiten om de koffiestop te schrappen, want we hadden teveel tijd verloren. Boehoe.
We stopten wel even bij een hypermarkt voor een sanitaire gang.
De moskee is gemaakt van modder en 500 jaar uit. Hij biedt plaats aan 500 gelovigen. De 52 koepels moeten voor licht en koele lucht zorgen
FAAL!
De betonnen goot waar water doorheen loopt noemen ze hier een falaj, meervoud aflaj. Vrijwel ieder dorp heeft zo'n irrigatie systeem, waar water uit de bergen wordt aangevoerd en via kleinere goten de weg naar moestuinen en dergelijke vindt.
Op dit kleed voor de moskee wordt ook gebeden, dus schoenen uit.
Het dorp was uitgestorven leek het wel.
Op enkele geiten na.
Dit is een 11e eeuwse kasteel ruine, gebouwd door de Hamoodi familie en hevig in verval. Afstammelingen van deze familie wonen nog steeds in de regio.
Deze blok steen wordt alleen door 2 paaltjes tegengehouden. Er stond een auto onder, dapper.
We reden door naar Sur, een vissersplaats met een pittoreske haven. Sur ligt uitgestrekt rond de lagune Khor al-Batha, aan de golf van Oman. Hier werden we op een boulevard getracteert op Omaanse hapjes die Paul en de gids voor ons haalden bij een kleine kiosk. Bladerdeeg met vulling, een soort oliebolletjes, zoete brooddingetjes, lekker allemaal.
Eten met een mooi uitzicht op de haven
De mini golden gate brug hebben we een stukje afgelopen
In de inham zagen we 2 dhows liggen.
En op de rotonde stond er ook eentje.
We liepen naar de nog als enige overgebleven dhow fabriek. Hier worden de traditionele houten zeilschepen gebouwd, waarmee men vroeger naar India, China, zelfs Egypte voer. De dhow is een type schip dat in de loop der eeuwen bijna geen verandering heeft doorgestaan.
Dit teakhout wordt ooit een schip.
Het vordert al vlotjes
We mochten even naar boven klimmen om aan dek te kijken.
Dit zijn de nagels waarmee de delen aan elkaar worden gezet. Dat is ook de enige verandering die ze in de bouw hebben doorgevoerd.
Voorheen werd het schip aan elkaar genaaid. Er waren gaatjes in de delen geboord en met kokostouw werden ze aan elkaar genaaid.
Een mooie techniek die niet meer wordt toegepast.
We checkten halverwege de middag in in het Sur Plaza Hotel, vroegen en kregen 3 Wifi codes en ik kon de blog van gisteren online zetten.
Vanavond gaan we naar het strand van Raz al-Jinz, waar we hopelijk schildpadden tegen komen, hoewel de kans zeer klein is. Het seizoen begint pas in april/mei. Ook is het volle maan, wat de schilpadden ook niet leuk vinden. We gaan naar het strand, moeten wachten terwijl medewerkers gaan kijken of er schilpadden zijn, dan krijgen we een nummer. Waarschijnlijk moet onze groep in 2 keer, want er mogen maar een bepaald aantal gasten per keer het strand op met een gids. Morgen laat ik wel weten of het gelukt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten