Ierland, Slieve League Cliffs, 11-9-2017, dag 5

BDag Bay vieuw hotel

Dag haven

Dag kerk met de mooie wenteltrap

We reden vandaag naar de kliffen van Slieve League. Ze behoren met een hoogte van 600 m tot de hoogste van Europa. De top was niet te bereiken met de bus, dus werden we met shuttlebusjes verder omhoog gebracht. Daarna mochten we omhoog klimmen. Het eerste wat Loek verloor was zijn pet, bij het uitstappen van de bus. Die woeiachter de bus en hij heeft een sprintje moeten trekken om een schaap voor te zijn, die met gezwinde spoed richting pet galoppeerde. Loek won.

We hadden al meteen een prachtig uitzicht op de kliffen

Het stormde op de berg, niet te weinig. Je kon zo in de wind gaan hangen zonder om te vallen. Mijn regenponcho ging in een mum van tijd vliegen. 

Na de top te hebben geslecht daalden we weer af naar beneden. Je moest af en toe gewoon wachten om je ene voet op te tillen totdat de hevigste windvlaag voorbij was, anders waaide je om.

Beneden weer de shuttlebusjes in. Iedereen was het er wel over eens dat het in Ierland niet lang regende, maar een paar minuten. Maar dan wel 25 keer per uur. Kwam Amieke ook nog eens met de mededeling dat ze het nog nooit zo slecht had meegemaakt.

We reden terug naar de grote bus en een pub met de klinkende naam: Teach Tobhairne Shliabh Liag, waar we koffie en koek kregen. 

Eenmaal weer onderweg reden we eerst nogmaals langs ons hotel op weg naar de volgende stop. Ook kwamen we langs deze bihives, bedoeld voor reizigers te overnachten vroeger.

We kregen een lesje Ierse dans geschiedenis van Amieke. Vrieger mochten de kinderen op zondag niks, ze verveelden zich dood. Uit verveling begonnen ze met hun benen en voeten te bewegen, terwijl ze de rest van hun lichaam doodstil hielden. Als een parochiaan langs hun huis liep zag hij alleen kinderen die stilstonden. Ik geloof niks van dit verhaal, maar goed. Michael Flatley starte een dansgroep om die dans te perfectioneren. Ze waren niet echt gewild in Ierland, maar toen ze eenmaal in de pauze van het Eurovisiesongfestival hadden opgetreden braken ze definitief door.

Woensdagavond gaan we naar een Ierse dans voorstelling, Loek verheugt zich er al enorm op:-)

We reden door naar Belleek, waar we de lunch gebruikten in een gelegenheid bij een porseleinfabriek

John Caldwell Bloomfield geboren in 1823

Hij stichtte de porseleinfabriek met 2 anderen, nadat hij ontdekte dat de aarde op zijn landgoed porseleinaarde was waar je goud geld mee kon verdienen.

We kregen een rondleiding door de fabriek waar we het produktieproces van een vaas uitgelegd kregen. Eerst wordt er een tekening gemaakt. Daarna een gietvorm.

Daar gaat het goedje in dat se vaas wordt.

De linkse vaas komt uit de vorm, wordt de 1e keer gebakken, krimpt dan ook. (Middelste) krijgt dan een glazuurbad en wordt weer gebakken. (Rechtse)

In totaal wordt de vaas drie keer gebakken. Hier zit de verf erop. Links voor en rechts na de laatste bakbeurt.

Het ongebakken porselein wordt op grote stellages de oven ingeschoven

Heel fijn porselein

Decoratie van porselein

Als er ook maar iets aan mankeerde werd het onherroepelijk kapot gemaakt. Hier had ik de eer om een bord , met een bijna onzichtbaar foutje, te breken.

Rijen en rijen mallen en porselein in de maak.

Na de fabriek moesten we nog een aardig eindje rijden tot ons eindpunt. We hadden een sanitaire stop in Cong, reden langs het grootste meer in Connemara, loch Coribb. Er liggen 365 eilandjes in en sommigen zijn bewoond. Zo heeft Elton John er zijn eigen eiland, maar Mick Jagger kwam toch niet door de ballotagecommissie.

Uitzicht uit het hotelraam

We sliepen in the Peacockes met 4 slaapplaatsen. We begonnen de reis met een twijfelaar:-).

Het water uit de kraan is bruin. Dat komt doordat het water uit eigen bron komt, het bruine komt van de veengrond. Het is gezuiverd, maar het behoudt de bruine kleur. Dat ziet echt niet uit.