Havana en Cojimar
We mochten vanmorgen uitslapen, om half tien vertrokken we pas naar het huis van Hemingway. Ernest Hemingway, de schrijver. In 1898 geboren en in 1928 verhuisd naar Cuba. In 1959 toen Fidel aan de macht kwam verhuisde hij terug naar Amerika. Hij bleef een Amerikaan en als hij in Cuba zou blijven werd dat als verraad gezien. In 1961 pleegde hij zelfmoord.
Maar wat een mooi huis
Overal boeken, in de woonkamer, slaapkamer
Telkens als hij naar de wc was geweest woog hij zichzelf en schreef zijn gewicht op de muur.
Bibliotheek
Gastenkamer
Eetkamer, waar een stoel en zelfs een tafel extra gereed stond voor eventuele gasten.
Uitzicht vanuit de toren bij het huis op Havanna.
De typmachine waar zijn boeken op werden getypt. Dit deed hij altijd staand. 's Ochtends schreef hij, 's Middags dronk hij.
Zijn boot de "Pilar" waarmee hij regelmatig de 180 km lange oversteek naar Key West maakte.
Zijn 4 honden liggen hier begraven. Toen hij vertrok terug naar Amerika, was er nog een hond in leven, die niet lang daarna van verdriet stierf. Hij miste zijn baasje. Dat die vent hem niet mee heeft genomen snap ik niet. Evenals het feit dat hij alles liet hangen en staan. Zelfs een echte Picasso.
Toen Hemingway stierf liet zijn vrouw alles na aan de Cubaanse staat.
Daarna gingen we naar het vissersdorpje Cojimar, waar Hemingway zijn inspiratie vond voor het boek ‘The Old man and the Sea’ uit 1952. Dit was zijn vaste kroeg, La terraza de Cojimar.
Hij heeft ook Fidel een keer ontmoet en foto's daarvan hangen in het cafe.
Er is zelfs een borstbeeld voor hem opgericht. Nou ja, hij heeft wel een Nobelprijs op zijn naam staan.
En ja hoor, bandje, fooi, c.d. kopen? Ze zongen wel goed.
De lunch was in het historisch centrum in een Hemingway restaurant. La bodeguita Del Medio. Buiten stond al een opaatje te swingen.
Het was afgeladen vol, tafeltjes stonden op elkaar, de muren waren helemaal volgekalkt. Foto's met beroemdheden die hier ook gegeten hebben. Pierce, ook gij?
We begonnen met een mojito, daarna kip en pulled beef, gebakken zoete aardappel, de bruine rijst met hier en daar een zwarte boon en uiteraard de schotel met plakjes tomaat, komkommer en een berg geschaafde witte kool. Zelfs een paar maiskorrels waren aanwezig. Dat mis ik hier enorm: groente. Nergens krijg je groente, alleen vlees, soms gebakken zoete aardappel en bruine rijst.
Weer buiten stonden de mensen op straat om binnen te mogen. Ongeacht welk restaurant je bezoekt, je eten staat zo voor je neus, je bord wordt ontzettend snel weer opgeruimd en je bent buiten in een mum van tijd. Move over Amerika met je fastfood.
De bus moest van ver komen, dus in de felle zon op de chauffeur wachten.
Daarna bleef het grootste deel in Havanna, die kwamen op eigen gelegenheid naar huis.Wij reden naar ons hotel. Langs de pas geopende Amerikaanse ambassade.
Een middagje vrij. Vanavond staat de Bueno Vista Social Club op het programma, met diner en drie drankjes erbij. "If you like pina colada!"
Maar wat een mooi huis
Overal boeken, in de woonkamer, slaapkamer
Telkens als hij naar de wc was geweest woog hij zichzelf en schreef zijn gewicht op de muur.
Bibliotheek
Gastenkamer
Eetkamer, waar een stoel en zelfs een tafel extra gereed stond voor eventuele gasten.
Uitzicht vanuit de toren bij het huis op Havanna.
De typmachine waar zijn boeken op werden getypt. Dit deed hij altijd staand. 's Ochtends schreef hij, 's Middags dronk hij.
Zijn boot de "Pilar" waarmee hij regelmatig de 180 km lange oversteek naar Key West maakte.
Zijn 4 honden liggen hier begraven. Toen hij vertrok terug naar Amerika, was er nog een hond in leven, die niet lang daarna van verdriet stierf. Hij miste zijn baasje. Dat die vent hem niet mee heeft genomen snap ik niet. Evenals het feit dat hij alles liet hangen en staan. Zelfs een echte Picasso.
Toen Hemingway stierf liet zijn vrouw alles na aan de Cubaanse staat.
Daarna gingen we naar het vissersdorpje Cojimar, waar Hemingway zijn inspiratie vond voor het boek ‘The Old man and the Sea’ uit 1952. Dit was zijn vaste kroeg, La terraza de Cojimar.
Hij heeft ook Fidel een keer ontmoet en foto's daarvan hangen in het cafe.
Er is zelfs een borstbeeld voor hem opgericht. Nou ja, hij heeft wel een Nobelprijs op zijn naam staan.
En ja hoor, bandje, fooi, c.d. kopen? Ze zongen wel goed.
De lunch was in het historisch centrum in een Hemingway restaurant. La bodeguita Del Medio. Buiten stond al een opaatje te swingen.
Het was afgeladen vol, tafeltjes stonden op elkaar, de muren waren helemaal volgekalkt. Foto's met beroemdheden die hier ook gegeten hebben. Pierce, ook gij?
We begonnen met een mojito, daarna kip en pulled beef, gebakken zoete aardappel, de bruine rijst met hier en daar een zwarte boon en uiteraard de schotel met plakjes tomaat, komkommer en een berg geschaafde witte kool. Zelfs een paar maiskorrels waren aanwezig. Dat mis ik hier enorm: groente. Nergens krijg je groente, alleen vlees, soms gebakken zoete aardappel en bruine rijst.
Weer buiten stonden de mensen op straat om binnen te mogen. Ongeacht welk restaurant je bezoekt, je eten staat zo voor je neus, je bord wordt ontzettend snel weer opgeruimd en je bent buiten in een mum van tijd. Move over Amerika met je fastfood.
De bus moest van ver komen, dus in de felle zon op de chauffeur wachten.
Daarna bleef het grootste deel in Havanna, die kwamen op eigen gelegenheid naar huis.
Wij reden naar ons hotel. Langs de pas geopende Amerikaanse ambassade.
Een middagje vrij. Vanavond staat de Bueno Vista Social Club op het programma, met diner en drie drankjes erbij. "If you like pina colada!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten