-
PGisterenavond zijn we naar Badhoevedorp gereden omdat we wilden overnachten in het Ibishotel aldaar. Een overnachting met transfer naar Schiphol, waarbij de auto er drie weken kan blijven staan. Dat was goedkoper dan parkeren op een parkeerplaats.
's Avonds zijn we naar Ton en Annemiek geweest, waar Hans en Martine ook op bezoek kwamen. Gezellig!
Vanochtend op ons gemak ontbeten in het hotel, waarbij ik wil opmerken dat het ontbijt in verhouding tot wat je ervoor betaald heel summier is. Doen we niet meer.
De shuttlebus was keurig op tijd en om half 9 waren we al op Schiphol. Het gebruikelijke loopje: inchecken, 20 en 21 kg, handbagage door de scanner, zelf door de scanner, door de douane en op naar Starbucks. Toen even met Kim in Thailand geappt en wat rondgelopen. Al snel liepen we naar gate G8 waar we wachten om te boarden.
Momenteel zijn we ongeveer halverwege de vlucht ergens boven de Atlantische oceaan. Om kwart voor 3 plaatselijke tijd hopen we in Holguin aan te komen. Het is daar 6 uur vroeger.
----------
Het werd even na half 3. Een rij voor de douane, je wilt het niet weten. Daarna nog ik weet niet hoe lang op onze koffers gewacht. Ik zag een eenzame kofferriem over de band komen en dacht dat die van mij was. De tekst klopte in ieder geval. Toen mijn koffer kwam zat de riem er nog omheen, dus nu heb ik een reserve. Daarna meldden we ons bij de gids. Die vond onze naam en verwees ons direct door naar het wisselkantoor om onze euro's om te wisselen in CUC's. 1 Cubaanse peso is ongeveer 90 eurocent. Daar stond wederom een rij en wederom duurde het lang. Om 5 uur reed onze bus pas weg. We hadden nog een 2 1/2 uur durende rit voor de boeg naar hotel Versalles in Santiago de Cuba.Op het vliegveld de eerste Amerikaanse klassieker uit 1954 gespot, met daarachter onze bus, de 1425.
De gids stelde zich inmiddels voor als Pedro. Zijn Nederlands is behoorlijk voor een zelf didact. Halverwege de rit stapten we nog even uit om een foto te maken van de grond waarop ooit het geboortehuis van Fidel Castro heeft gestaan.
Aan de overkant werden al die toeristen eens bekeken.
Even na half 8 waren we in het hotel. Weer in de rij voor de kamersleutel, Loek had het inmiddels wel gehad. We zitten in een cabana op de 1e verdieping met een heel groot privé balkon. Grote kamer, vergane glorie. Douchen met een ieniemienie straaltje water, ik was bang dat hij er als ik met een ingezeept hoofd stond helemaal mee op hield.
Het eten was goed, maar we waren zo moe dat we niet lang hebben gegeten. Het stel dat bij ons aan tafel zat, hield het al eerder voor gezien.
Nu alleen nog uitvogelen hoe we de nachtlampjes uit krijgen, want nergens is een knopje of een stopcontact te zien, en dan slapen.
PGisterenavond zijn we naar Badhoevedorp gereden omdat we wilden overnachten in het Ibishotel aldaar. Een overnachting met transfer naar Schiphol, waarbij de auto er drie weken kan blijven staan. Dat was goedkoper dan parkeren op een parkeerplaats.
's Avonds zijn we naar Ton en Annemiek geweest, waar Hans en Martine ook op bezoek kwamen. Gezellig!
Vanochtend op ons gemak ontbeten in het hotel, waarbij ik wil opmerken dat het ontbijt in verhouding tot wat je ervoor betaald heel summier is. Doen we niet meer.
De shuttlebus was keurig op tijd en om half 9 waren we al op Schiphol. Het gebruikelijke loopje: inchecken, 20 en 21 kg, handbagage door de scanner, zelf door de scanner, door de douane en op naar Starbucks. Toen even met Kim in Thailand geappt en wat rondgelopen. Al snel liepen we naar gate G8 waar we wachten om te boarden.
Momenteel zijn we ongeveer halverwege de vlucht ergens boven de Atlantische oceaan. Om kwart voor 3 plaatselijke tijd hopen we in Holguin aan te komen. Het is daar 6 uur vroeger.
----------
Het werd even na half 3. Een rij voor de douane, je wilt het niet weten. Daarna nog ik weet niet hoe lang op onze koffers gewacht. Ik zag een eenzame kofferriem over de band komen en dacht dat die van mij was. De tekst klopte in ieder geval. Toen mijn koffer kwam zat de riem er nog omheen, dus nu heb ik een reserve. Daarna meldden we ons bij de gids. Die vond onze naam en verwees ons direct door naar het wisselkantoor om onze euro's om te wisselen in CUC's. 1 Cubaanse peso is ongeveer 90 eurocent. Daar stond wederom een rij en wederom duurde het lang. Om 5 uur reed onze bus pas weg. We hadden nog een 2 1/2 uur durende rit voor de boeg naar hotel Versalles in Santiago de Cuba.
Op het vliegveld de eerste Amerikaanse klassieker uit 1954 gespot, met daarachter onze bus, de 1425.
De gids stelde zich inmiddels voor als Pedro. Zijn Nederlands is behoorlijk voor een zelf didact. Halverwege de rit stapten we nog even uit om een foto te maken van de grond waarop ooit het geboortehuis van Fidel Castro heeft gestaan.
Aan de overkant werden al die toeristen eens bekeken.
Even na half 8 waren we in het hotel. Weer in de rij voor de kamersleutel, Loek had het inmiddels wel gehad. We zitten in een cabana op de 1e verdieping met een heel groot privé balkon. Grote kamer, vergane glorie. Douchen met een ieniemienie straaltje water, ik was bang dat hij er als ik met een ingezeept hoofd stond helemaal mee op hield.
Het eten was goed, maar we waren zo moe dat we niet lang hebben gegeten. Het stel dat bij ons aan tafel zat, hield het al eerder voor gezien.
Nu alleen nog uitvogelen hoe we de nachtlampjes uit krijgen, want nergens is een knopje of een stopcontact te zien, en dan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten