Havana (Valle de Viñales)
Vanmorgen moesten we op tijd vertrekken want het werd een lange dag. Heen en terug 450 km. Op tijd zat iedereen in de bus. Dat is toch opvallend deze reis, iedereen is op tijd, dan wel te vroeg. We waren nog geen 10 minuten onderweg toen we politiecontrole kregen. Een oponthoud van ruim 20 minuten.
Weer kleurrijke huizen onderweg. De kleurtjes op de huizen maken er nog wat van, want anders zou het maar een grauwe boel zijn.
Na 2 uur rijden maakten we een tussenstop voor koffie. Wat een afzetters, veel te veel geld voor een bak koude koffie.
De bus maar weer in en nog een uur of wat rijden om de tabakfabriek te bezichtigen.
Binnen mochten geen foto's worden gemaakt. Maar het was een lange zaal met allemaal werknemers aan tafels, 3 naast elkaar, een rij of 10 achter elkaar. Die zaten de sigaren te rollen. Wij liepen er langs en keken door glas naar de sigarenmakers. Met dank aan google:
Verderop werd elke sigaar gecontroleerd dmv luchtdruk. Was de sigaar niet goed, dan ging hij terug. Eigenlijk waren we er zo doorheen.
Op naar de rumfabriek.
Daar was helemaal niets te beleven, er was geen personeel aanwezig, want er was nu geen vraag naar rum. Dit was de destilleerder, de rum werd van een bepaald soort vruchtjes gemaakt. 20 dagen rijpen: zoete rum, 30 dagen rijpen: droge rum
Verderop mocht er geproefd worden, het was tevens een winkeltje waar ook sigaren werden verkocht. Aanbieding! Sommige kochten sigaren en/of rum. Achter ons stond alweer een nieuwe groep te dringen om binnen te mogen.
Aansluitend door naar de Valle de Viñales, een bijzondere vallei die getypeerd wordt door vreemd gevormde, steile kalksteenformaties, ‘mogotes’ genoemd.
Dit is een droogschuur voor tabak, waar we een kijkje mochten nemen.
De tabaksbladeren hangen te drogen. Het is niet het tabaksseizoen, dat loopt van november tot mei. Tabak kan niet tegen teveel nattigheid.
Dit zijn de ieniemienie tabakszaadjes
Deze schildering is in opdracht van Fidel gemaakt en toont de evolutie van de mens. Wekelijks wordt het bijgeschilderd, er hangen permanent touwen waaraan de schilders hangen.
In dit restaurant kregen we de lunch geserveerd, met muziek, fooi, c.d.
Terwijl we zaten te eten begon het weer te hozen. De buschauffeur was zo vriendelijk naar boven te rijden om ons op te halen, maar zelfs van die twee stappen naar de bus werden we drijfnat.
Hier zie je hoe hard het regenwater stroomt.
We gingen verder naar de grot van de Indiaan. Met bootjes voeren we door een ondergronds riviertje.
Stalgmieten en stalagtieten
Op het eind voeren we weer naar buiten, waar het gelukkig droog was geworden.
Hier leek het of de rivier ophield, maar dat was een watervalletje.
Waar we toch maar niet vanaf gleden. We mochten uitstappen.
De andere groep komt uit de grot gevaren.
Pedro had voor vanavond weer een restaurant geregeld, op ons verzoek, want waar wij zitten is niets. In ons hotel is geen diner, en in de buurt is niet veel. We zitten op 11 km van het centrum van Havanna.
Het diner was op het dak van een restaurant, maar toen we daar eenmaal zaten, barstte het weer los. We zaten wel overdekt, maar niet zo dat we droog bleven. Dus we zijn weer allemaal verhuisd naar een etage lager, waar we met wat inschuiven allemaal inpasten.
Op de weg naar huis kwamen we een roedel katten tegen die voor de gevel van het restaurant verlangend naar boven keken, naar het open raam, waar af en toe wat voedsel naar beneden viel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten