Havana
Gisterenavond reden we naar de oude stad van Havanna. Even vlug de spectaculaire zonsondergang op de kiek.
We kwamen terecht op de bovenste verdieping van een groot cafe, waar de Buena Vista Social Club optrad. Een stelletje oude knarren, die een puik feestje kunnen bouwen. Wat een sfeer, wat een swingende gasten. Al houd je niet van die muziek je hebt een keigave avond.
94 jaar en een stem!
Er traden telkens andere solisten op.
De sfeer zat er goed in, er werd gedanst, zelfs de polonaise ontbrak niet.
96 jaar oud en een dijk van een stem. Ze liep door de zaal en er liep iemand achter haar om haar op te vangen, want ze was een beetje wiebelig.
We kregen eerst ons diner daar. Dat was een beetje teleurstellend. De vis die ik kreeg was gelijk een schoenzool. Tamara liet het staan, ik liet het staan, Chantal heeft de helft nog opgekregen, maar had daarna last van haar kiezen. Maar dat heeft de avond niet bedorven.
Vanmorgen stapten we in een oude koloniale paardenkoets voor een leuke verkenningstocht door het moderne Havanna.
De koetsier, zwijgzaam type
We stopten bij een boerenmarkt. Veel kraampjes met veel van hetzelfde: groente en fruit. Voornamelijk, komkommer, wortel, zoete aardappel,vleestomaten, bananen en bonen.
Mooie gebouwen
Dit standbeeld van John Lennon stond er ter herinnering aan de jaren 60 toen de muziek van hem en zijn mede muzikanten verboden was.
He hè even een bakkie. Ja daar zijn ze weer met quantanamera, de pet en de c.d.'s
Ze zongen wel goed, dat doen al die bandjes trouwens.
Dit was een man die vanuit Spanje naar Cuba was gekomen.
José María López Lledín.
Hij heeft nooit een huis gehad, maar sliep op balkons en in kerken. Inwoners gaven hem eten. Hij werd de ridder van Parijs genoemd.Houten straat. De gouverneur die eraan woonde vond de keien te veel herrie maken als er paard en wagens over reden. Dus hout.
Mooi plein, met die typische bogen en arcades. Kon je lekker in de schaduw lopen, want het was weer heel warm.
Hier is de staat Cuba gesticht, onder die baobabboom. Niet de originele boom, wel de originele plek.
We kwamen uiteindelijk weer uit bij het historische centrum en kregen nog wat vrije tijd om de oude stad te verkennen. Daarna doken we een terrasje in de schaduw in.
De eerste cappuccino heb ik teruggestuurd, de melk was aan het schiften, de 2e was prima.
Daarna verzamelden we ons voor de terugrit met klassieke Amerikaanse auto's. Wij reden in een Ford uit 1951. Mooi roze is niet lelijk.
Mooi allemaal... Alleen snap ik dat een standbeeld niet. Een Ridder van Parijs die uit Spanje is gekomen? Moet hij dan niet de Ridder van Barcelona of Madrid of Sevilla zijn? De mysteries van het leven...
BeantwoordenVerwijderen