Vanmorgen bij het ontbijt ontdekten we een kakkerlak, formaatje baby, tussen de theezakjes.
Marjan zag 'm, ik schijn daar een blinde vlek voor te hebben.
Loek en ik liepen weer naar hotel Cuba voor een internetsessie, maar we kregen geen verbinding. Dan vanmiddag nog maar even proberen. We hebben de rest van de ochtend wat gelezen, cappuccinootje hier, pina coladaatje daar.
De hotelkat bepoteld, vond hij wel zo fijn, want telkens als ik stopte met aaien, protestereerde hij luid miauwend.
's Middags weer richting hotel Cuba. Die korte wandeling daar naar toe zorgde al voor een zweetfonteintje, koelt het dan nooit af in dit land? De verbinding lag er volgens de receptioniste de hele dag uit. Oké, dan heb ik nog een ongebruikt kaartje, jammer, maar helaas.
's Avonds hebben we weer met z'n vijven samen gegeten, ze hadden reuzegarnalen aan een spies. Heerlijk, de eerste keer dat ik echt lekker heb gegeten in dit restaurant. Het was gewoon een geluk dat we vrij op tijd gingen eten, want het ging heel hard met die garnalen.
Daarna nog wat gedronken samen en dat was de laatste avond op Cuba. Daar heb ik ook afscheid moeten nemen van mijn slippers, die zo lekker liepen. Twee keer een overstroming konden ze niet aan. De hele binnenzool liet los en sloeg zwart uit. Snik.
Varadero - Amsterdam
Michael Lopez was redelijk op tijd met de bus, waar we de rest van onze groep ook weer zagen. Zij hadden een beter hotel gehad.
De tocht naar het vliegveld duurde niet lang en onze vervroegde vlucht vertrok ook aardig op tijd.
De wifi op het vliegveld was uitstekend en het kaartje wat ik had was bruikbaar. Zowel Kelly als Kim waren op messenger, dus we hebben de laatste nieuwtjes nog even uitgewisseld. Kim heeft bungy gejumpd of gebungyjumpd, held! Ze heeft hoogtevrees! Daar hangt mijn dochter aan een elastiekje.
Kelly geloofde het eerst niet, dus de keiharde bewijzen werden over en weer gestuurd.
Jammer dat we een tussenlanding in Mexico moesten maken om de crew te wisselen en mensen op en af te laten stappen. Wij mochten blijven zitten, maar het duurde toch al snel zo'n anderhalf uur. Bert en Jeanne kregen niet de plaatsen die ze gereserveerd hadden, dat kan dus ook al. Knap balen, maar gelukkig waren 2 vrouwen bereid om te ruilen, zodat ze iets beter konden zitten, maar nog niet optimaal. Minpuntje voor Arke.
Maar daarna zaten we dan ook echt op een rechtstreekse route naar Nederland. 2 en halve film en krap 9 uur later landden we om 7 uur op de polderbaan op Schiphol. Je weet wel, die baan waar je minstens 20 minuten moet taxiën. We zaten bij de deur, dus we waren als eerste buiten en door de douane, maar ja, de koffers lieten op zich wachten, dus tot zover de tijdswinst.
Toen iedereen zijn koffers had verzameld kon er afscheid genomen worden. Het was heel leuk, ontzettend gezellig en wat waren we een leuke groep. We houden contact via facebook. Doei! Houdoe! Hoije!
Al met al was het 9 uur voordat we met de shuttlebus bij het Ibishotel werden afgezet en we onze auto weer terugvonden op de plek waar we hem hadden achtergelaten.
Nog even een restje file meegepikt, maar keurig rond koffietijd draaiden we de oprit op, waar Bolle op ons lag te wachten. Alsof we nooit waren weggeweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten