Cuba Dag 4, vrijdag 11 september 2015

Bayamo-Sierra Maestra- Camagüey

Uitzicht vanuit onze hotelkamer, is dat ons avondeten?

Wij sliepen op de bovenste verdieping. Misschien hadden we daarom geen last van allerlei ongedierte. Ik zat bij de receptie en er kwamen al gasten binnen die een andere kamer vroegen. De ene had zijn bad vol wespen liggen, de ander had bijtmieren in de kamer. Omdat we daar nu ervaring mee hebben is iedereen daar huiverig voor. Het zijn piepkleine beestjes maar ze steken behoorlijk. Nanna was de dag ervoor gestoken, die had ze in haar bed zitten. Ze liep rond met hele grote bulten en rode plakkaten op haar armen. 

 's Avonds gaf Pedro nog een kleine voorstelling.

De volgende ochtend was het op tijd op, ontbijten en naar buiten voor onze rit naar het Sierra Maestra gebergte. Er was maar 1 jeep en we waren met 24. Loek en ik waren de laatste die naar boven reden. Omdat ze de vorige keren de auto's toch volgestouwd hadden met 10 man, hoefden er nu maar 4 in.

Wel zo relaxed. Gisteren zat ik echt ontzettend krap en de afdrukken van de rugleuning voor me stonden zeker nog 2 uur in mijn knieën.

We gingen tot het hoogste punt Alto de Naranjo op 950 meter. 

De weg ging op sommige punten 45 graden omhoog. Het was steil en 4WD was echt geen overbodige luxe. 

Dit stond in onze reispapieren:

Let op: de wandeling naar het voormalige hoofdkwartier van Fidel Castro kan bij regen of eerdere regenval een zware tocht zijn en is daarom niet geschikt voor mensen die een slechte conditie hebben, slecht ter been zijn of op leeftijd zijn. Neem goede wandelschoenen mee! Check!

Onze gids stond ons al op te wachten om ons voor te gaan en onderwijl wat te vertellen over de prachtige natuur.

Dit plantje heet, ongelogen, de clitorisplant. Waarop de opmerkingen niet van de lucht waren.

In ganzenpas ging het omhoog en omlaag. Je moest elke stap goed neerzetten vanwege de losliggende stenen, modder en boomstronken

Halverwege kwamen we bij de boerderij van de familie Medina, die Fidel Castro goed had geholpen tijdens de opstand.

Daar namen we even pauze en bleven Nanne en een andere vrouw, ik meen Cockie, achter. Het 2e gedeelte zou een stuk zwaarder worden.

Dat klopte zeker. Allemaal rotsen en keien.

Graf van Rodrigues, 23 jaar en gesneuveld gedurende de revolutie.

Eindelijk kwamen we bij het hoofdkwartier van Fidel. Yeah, we made it. Dit is dus nooit gevonden door het regeringsleger.

Alleen de koelkast is beschoten vanuit een helikopter toen ze 'm de berg opbrachten. Aan de zijkant zit nog een kogelgat. De koelkast konden ze dus wel vinden, maar een groep rebellen niet.

Dit bed werd geschonken aan Fidel door de familie Medina. 

Hoogtepuntje: de w.c. Van F.Castro 

Op de terugweg kwamen we deze fraaie boa constrictor tegen.

En bij de boerderij terug aangekomen zagen we een kip met 4 pootjes, ware het niet dat het kuikentje onder haar schuilde. 

We kregen thee, koffie en bananen. Daarna begon het te stortregenen en moesten we toch echt gaan afdalen. Gelukkig hield het bladerdak heel wat nattigheid tegen, maar het werd er wel een stuk glibberiger van.

Terug op de parkeerplaats was er weer maar 1 auto, dus weer in 3 keer naar beneden. Met z'n vieren wachtten we onze beurt af. Verderop waren mannen een vrachtwagen aan het inladen met grote trossen bananen en ze gaven ons ook een trosje. Lekker.

Eindelijk kwam de auto voor de laatste keer en konden we ook naar beneden, naar de lunch en de douche. Een hele schurftige, maar oh zo lieve hond zat naast onze tafel keurig op stukjes voedsel te wachten. Het beest zag niet uit, ontstoken oog, onder de teken. Maar zo lief. Er wordt niet goed gezorgd voor hun huisdieren.

Na de lunch stapten we weer in de auto, weer maar eentje, waar we maar als eerste in gingen, als sardientjes in blik, maar gelukkig kwamen we halverwege de rit nog 2 auto's tegen die op weg waren naar het hotel. Het was een half uur naar de bus.

Door naar Camagüey. Ruim 5 uur in de bus. Onderweg liepen alle boerderijdieren over de weg, kippen, paarden, koeien, varkens, geiten. Laatstgenoemden hadden een houding van: ik ga niet opzij, ga jij maar opzij. En ze bleven midden op de weg staan. De chauffeur slalomde niet alleen voor de gaten maar ook voor de geiten.

In Cuba wordt heel veel suikerriet verbouwd, voor de suiker, maar ook voor het sap, en de pulp kan dienst doen als brandstof en voor de papierfabriek

Pedro zat in de bus een woordenboek van Koenen te lezen. Hij heeft moeite met dubbele klinkers en medeklinkers. Zo had hij het over een reissteker. Huh? Reisstekker dus. En " bus" spreekt hij uit als " buus",  maar " raam" weer als " ram". Lastige taal voor hem. Hij vond Nederlands zo'n romantische taal. Vreemd, dat vindt hij dan als enige denk ik.

Hij praat veel, heel veel. Herhaalt in een zin 2,3 keer de steekwoorden en eindigt elke zin met een vragende ja. Ook valt hij heel veel in herhalingen en vindt hij het leuk om zoveel mogelijk synoniemen van een woord te geven. Het is een ware spraakwaterval in krom Nederlands. Maar verstaanbaar.

We zitten nu in hotel Colon in Camagüey. Prachtig koloniaal hotel, met piepkleine kamertjes. De deur, die uit 2 verticale delen bestaat kan maar aan 1 kant open, de andere kant komt tegen het bed aan. Vanaf maat 46 wordt het heel moeilijk om de kamer op te komen.