Camagüey- Sancti Spiritus-Trinidad
Het is een prachtig hotel, een mooie binnenplaats in de open lucht, daar hebben we ook ontbeten vanmorgen.
Mooie gekleurde glazen plafonds
Het hotel ligt in een autovrije straat
We liepen naar de fietstaxi's, die al op een rijtje klaar stonden.
Jut en Jul
De vierde van rechts met blauwe pet was onze fietser, hij had het er zwaar mee, ik hoopte niet dat hij aan de zuurstof moest. Er is veel vals plat in Camagüey
We hebben 4 pleinen bezocht, met daaraan 4 kerken. Telkens werden we 10 minuutjes losgelaten om ze te bezoeken.
De stad is rijk aan kerken, pleinen, kronkelstraatjes met kinderkopjes en koloniale huizen.Camagüey staat bekend om zijn aardewerken waterkruiken, tinajones genoemd. Je ziet er veel staan langs de straten.
Che leeft
Een van de kerken
Dit zal wel geen supersnelle glasvezelverbinding worden
Wanneer komen jullie vrij?
Deze hond is ons de hele tijd gevolgd, bij elk plein daagde hij weer op
De man naar wie dit beeld gemodelleerd werd, leeft nog en gaat af en toe naast zijn evenbeeld zitten met een krantje.
Mooie kindertjes
Oude mensen.
Dit kunstwerk stond in een galerie met soortgelijke stukken.
Eentje wilde er op de foto, maar toen Loek het fototoestel tevoorschijn haalde kwamen ze uit alle hoeken en gaten aangevlogen
De verkoop wil niet vlotten
He lekker, een bakkie troost op de weg naar Sancti Spiriti
In Sancti Spiriti hadden we een muzikale lunch. De stad is in 1514 gesticht door de Spaanse veroveraar Diego Velázquez de Cuellar.
Via een korte wandeling liepen we terug naar de bus die een eind verderop gereden was. De vlekken op het toestel worden erger, nog even volhouden.
We liepen uiteraard weer langs een kerk waarbij we deze zittende Jezus spotten.
Mooie straatjes met dit ware kunstwerkje op de muur.
We kwamen nog een tweedehands boekenwinkel tegen, waar Loek zich met moeite kon losrukken, de stoet liep weer door naar de bus.
We reden door naar Trinidad, een paar kilometer voor de stad bezochten we de plantage van de rijkste suikerplantagehouder van Cuba, ruim twee eeuwen geleden opgezet. Deze toren is door hun slaven gebouwd en daar konden de opzichters de slaven in de gaten houden. 137 treden naar boven.
Met een mooi uitzicht over het plantagehuis. Je mocht er naar binnen volgens Pedro. Ja, duh, het was nu een restaurant.
Nog een oude auto gepasseerd, je ziet er nog heel veel rijden.
Via een mooie rit door de Valle de los Ingenios, rijk aan uitgestrekte suikerrietplantages, bereikten we Trinidad. En reden door naar hotel Ancon op een schiereiland, 12 km van Trinidad. Loek zet meteen de airco op standje diepvries, want het is me daar toch warm en plakkerig weer.
We hebben uitzicht op de Caribische Zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten