Dag 12, Lesotho

Om 7 uur liepen we al buiten. Het is een prachtig plekje met een geweldig uitzicht. We slapen allemaal in rieten hutjes. Gelukkig had ik een heel dik dekbed, want het is koud hier op deze hoogte. We slapen in een 2 onder 1 kap hutje. Links is ons stulpje.

In een boom zat een vogel die me daar toch een vreemd geluid produceerde. Eerst kwaakte hij, daarna gorgelde hij. Alsof hij verdronk. Grappig en nog nooit gehoord.

Op een huisje zat een rijtje pauwen, waarom die het toch altijd hogerop moeten zoeken, het lijkt me nog een hele klim en vliegpartij.

We hebben lekker ontbeten en daarna hadden we nog een paar uurtjes voordat we gingen stappen naar een dorpje, kon ik mooi nog wat typen. Malealea Lodge omvat veel hutjes, een bar, 2 eetzalen, soevenierswinkel, coffeeshop en een zwembad(je) mij niet gezien, veel te koud.

Veel wild leeft hier niet, maar ik heb wel de Afrikaanse tamme hond gespot met zijn prooi. Waarschijnlijk de braai van gisteren.

We kregen 3 gidsen, dit is David. Max en Sidi waren er ook bij, maar David voerde het woord.

De winkelstraat van Malealea. Er zijn 14 dorpjes in de omgeving, dit is de grootste met 800 inwoners.

Ria had nog potloden, boekjes en balonnen bij zich. Die gaf ze aan de gids die voor de verdeling zorgde. Zo schattig, de kinderen gingen allemaal netjes op een rijtje staan om hun presentjes in ontvangst te nemen. Niet zoals op de school, waar er in een mum van tijd een kluwen kinderen stonden te duwen en te trekken.

Ik voelde me wel enigszins opgelaten. Het voelde alsof we met kraaltjes en spiegeltjes kwamen en zij B'wana San tegen ons moesten zeggen. Maar de kinderen voelden dat absoluut niet zo denk ik, die hadden de grootste lol met hun ballonnen.

Er waren veel honden in het dorp, die ook ingezet werden bij het schapendrijven.

De Vinexwijk van het dorp.

De supermarkt, waar veel bekende produkten stonden. Ook Unilever heeft zijn weg naar Lesotho gevonden.

Voor de bewoners is het al bijna winter en lopen ze warm aangekleed, met dekens omgeslagen.

Max was de tuinder van het drietal en legde ons uit waar de agave allemaal voor kon dienen.

En weer een ordelijke rij. Ze stonden allemaal zo geduldig te wachten.

Oma met kleindochter achterop, die water ging halen bij de dorpspomp. Het woord Oppasoma krijgt hier een geheel nieuwe betekenis.

Heineken, eat your hart out, hier wordt bier gebrouwen. Van krenten, water, suiker en gist. Niet erg sterk trouwens, volgens de gids maar 2% , hoewel Hanny dat betwijfelde.

En wat zijn ze altijd vrolijk.

We moesten nog een aardig eindje omhoog naar de kerk. 

De mis duurt van 11 tot 1 uur. Jong, oud, baby, alles zit in de kerk. En je hoort geen van de kinderen, af en toe een kreetje van een baby, maar de kinderen zijn er stil.

Dekens worden vaak als kleding gebruikt, als rok, omslagdoek, warme jas.

Met gids Lucky naar zijn museum, een hutje met gebruiksvoorwerpen.

Vlak voordat het donker werd kregen we, buiten,  een voorstelling, een koor kwam zingen 

en een bandje maakte daarna muziek met zelfgemaakte instrumenten. Afrikaanse heavy metal. 

Het werd snel donker en we zijn maar afgetaaid, koud! Sommigen hadden al dekens uit de hut gehaald en omgedaan. Dan verschil je weinig van de lokale bevolking die allemaal met dekens omlopen. 

We zaten met Hanny, Gert, Lizan en Jeu aan het diner. En het was reuze gezellig, veel gelachen. Jeu even het concept lepeltje, lepeltje uitgelegd. Tegen de kou.