Gisterenavond hebben we nog lekker lang nagetafeld, de groep klikt, dus het werd nog gezellig.
Dit was de oplossing voor ons raam.
We kwamen gisteren aan met een lekke voorband. Er zitten 2 banden naast elkaar en de binnenste was lek. Neil en Walt hebben deze verwisseld, wat een hoop spierkracht vereiste, want zo'n band weegt zeker 87 kg. Wij liepen na het ontbijt we met een groepje naar de
Op aanwijzen van Ans liepen we eerst de compleet verkeerde richting uit, totdat we niet verder konden. Daarna liepen we goed en na korte tijd kwamen we uit bij de waterval.
Vervolgens hebben we een tijd staan turen naar het water in de hoop een krokodil te ontwaren, maar alle stenen die we voor deze reptielen aanzagen, bleken toch echt stenen te zijn.
Jeu was inmiddels maar begonnen met het aanvegen van de omgeving.
Om 11 uur zou er een show beginnen met Afrikaanse zang en dans, dus we moesten weer terug.
Ze zongen geweldig, als Condios dat niveau ooit eens bereikt:).
Ook het dansen was voor de meesten een complete workout, de benen werden tot tegen het voorhoofd omhoog gegooid en dat vele malen achter elkaar. Knap als je dat kunt. Na de voorstelling die een uur duurde volgden we de gids naar een nagebouwd authentiek Swazidorp. Nog 4 % van de bevolking leeft op deze manier. Het dorp bestaat uit bijenkorfvormige hutten gemaakt van een binnenwerk van takken met daaroverheen gras.
Echt heel kunstig gemaakt. Er leeft 1 familie in het dorp. De man heeft een eigen slaaphut. Zijn vrouwen hebben elk 3 hutten, 1 om te slapen, 1 om te koken en 1 om te brouwen. De kinderen slapen tot hun zesde bij hun moeders en daarna gaan de jongens en meisjes gescheiden van elkaar in een eigen slaaphut. Opa en oma hebben een eigen hut. Daarbinnen heerst respect en vrede, wordt onenigheid uitgepraat.
Hoeveel vrouwen de man heeft hangt af van het aantal koeien dat hij kan betalen voor de vrouw. elke vrouw is 17 koeien waard.
Binnenin de hut heerst een constante temperatuur, ongeacht of het koud of warm is buiten
Het kussen, lekker comfortabel.
De dekens
Als een man sterft rouwen zijn vrouwen 2 jaar en daarna moet zijn broer de vrouwen overnemen. Vrouwen mogen niet voor de 2e keer trouwen.
Na de lunch reden we naar een craftmarket, heel veel kraampjes met allemaal dezelfde souveniers en veel vrouwen die toch wel aandrongen dat je wat kocht.
Neil en Walt moesten wat inslaan bij een shopping mall en we hebben daar alles afgezocht naar kaarten en postzegels van Swaziland. Kaarten zagen we, achter een dichte deur. Zo dichtbij en toch zover weg. Postzegels waren er ook, helaas ook het postkantoor was dicht. Er was een brievenbus. Alles bij de hand, maar op het verkeerde tijdstip: 2e paasdag. We hebben lekker op een terrasje een pintje gevat, het was 4 uur, maar nog steeds 30 graden. We hadden wifi, dus meteen wat mails over en weer naar Kelly en Kitty en een blog online gezet. Het laatste nieuws en FB bekeken. Je moet ervan profiteren want tot nu toe hebben we nog geen 1 keer wifi op de kamer gehad.
Terug bij het restaurant zagen we verschillende aapjes rondlopen.
En zojuist hoorden we ze ook schreeuwen in de buurt van ons " hutje ".
We hadden de sleutel drie keer achtergelaten bij de manager, dat was de bedoeling en drie keer was de boel niet schoongemaakt. Maar toen we terugkwamen van de mall was alles piekfijn in orde, ze hadden zelfs de vuile was opgevouwen.
Liggend op het bed heb ik dit uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten