Dag 2, Orlando Florida

Na een redelijke nachtrust voor mij en een belabberde voor Loek, maar die slaapt nooit goed op vakantie en komt altijd als een zombie terug, stonden we op de airport shuttle te wachten. Met een man of 14. In de shuttle pasten maar 8 personen en toen bleek dat ik er al in zat en Loek nog buiten stond, propte de passagier naast mij zich op de laatste bank, zodat Loek er nog bij kon. De rest bleef achter. Het bleek wel dat reserveren vooraf  totaal geen zin had.

We waren als eerste bij de balie van Arke en konden elektronisch inchecken en daarna moesten we wachten tot de bagage afgifte open ging.

Koffer ingecheckt en naar de vertrekhal gelopen. Wat leesvoer gekocht en een cappuccino met een stuk appeltaart als ontbijt gegeten.

Daarna op naar gate D08. Daar was het druk, geen zitplaatsen, maar geen nood, want: tadaaaa, daar is tie toch:

De eerste van velen Starbucksen denk ik zomaar.

Met deze Boeing 767steken we de Atlantische oceaan over. 

 

Om kwart voor 2 zaten we in de lucht, ik heb meteen mijn horloge op de plaatselijke tijd gezet, 6 uur eerder. Het is ong. 9 en half uur vliegen.

Om even na vijven landden we op Sandfort airport. Na ons hele doopceel te hebben laten doorlichten bij de douane en 10 vingerafdrukken en mug shot achter te hebben gelaten, kregen we de stempels en mochten we van de opvallend vrolijke douane beambte Amerika in.

Een hostess van Holland International enterde ons bij de uitgang en wees ons de weg naar Alamo. Daar mochten we een middenklasser uitzoeken. En wat doe je dan als je in Amerika bent, het land van groot, groter en grootst, je pakt een degelijke Duitser. Mmmm, die foto doen we morgen even over. Het wordt hier zonder waarschuwing van het ene op het andere moment donker. Je hoort de duisternis als het ware vallen. 

Met onze vertrouwde Tina als gids reden we zonder mankeren naar het Double Tree hotel. Een enorm terrein met allemaal kleinere en grotere gebouwen met hotelkamers, restaurants, zwembaden, golfbanen etc. 

Kitty! Palmbomen! Ik zal er morgen eentje knuffelen voor jou.

Onze kamer is sjiek de friemel.

Hoewel we al 2 keer in het vliegtuig hadden gegeten had ik best wel weer honger, je dag is tenslotte  verlengd met 6 uur.

We staken over naar het Family restaurant waar een serveerster met een heerlijk sappig zuidelijk accent ons aan soep en een salade hielp. We proberen toch een beetje gezond te eten, hoewel dat wel een opgave gaat worden.

En nu douchen en onder de wol, nou ja, lakentje, het is 32 graden hier. De airco doet z'n stinkende best.