Dag 5, Thomasville Georgia

Ik eet te veel, ik eet te veel, ik eet te veel. 

Zo, dat gezegd hebbende kan ik verder met mijn verslag.

Voor het ontbijt was een hoekje afgeschermd bij de receptie, waar koffie, jus d'orange, muffins en bagels lagen. Dat hebben we buiten opgegeten. 

Daarna getracht Frau Helga, zoals we de TomTom hebben omgedoopt zover te krijgen dat ze ons feilloos naar Pebble Hill plantation zou leidden, maar wederom had ze een bad day. We verzandden in allerlei buitenwijken, met afgesloten wegen. Toen maar zelf de kaart erbij gepakt en in een 1 keer naar de plantage gereden.

Bij de receptie zat een vrouw die ons vertelde dat de plantage een melkvee bedrijf was geweest en dat de plek waar de melk gesteriliseerd werd voor haar nu een schuilplaats was als er een tornado aankwam.  Really? Really!

We kregen eerst een film te zien over het ontstaan en welke eigenaren de plantage heeft gehad. Allemaal vrouwen trouwens. De laatste eigenaresse liet de plantage na aan een foundation met de bedoeling het open te stellen voor publiek. Met een treintje werden we naar het grote huis gereden.

We kregen een privé rondleiding door Joycelin, die ons veel wist te vertellen over het gebruik van de verschillende kamers. 16 slaapkamers en 19 badkamers, ik heb me altijd verbaasd over het aantal badkamers in die grote huizen. Daarna konden we nog even rondlopen over het enorme terrein.

Dit was het schoolgebouwtje waar de kinderen les kregen. Een loghouse, gebouwd in 1901.

Terug naar Tallahassee een strijdplan gemaakt voor onze queeste naar een postkantoor. Van de vorige keren Amerika wisten we nog hoe moeilijk het is om postzegels te vinden. Niet in de winkels en als ze er al zijn kostten ze meer dan het dubbele.

Maar eerst lunch. Ik dacht slim te zijn door havermout te bestellen, dat eet ik elke dag en je kunt je er geen buil aan vallen. O h  m y  G o d! Daar kwam weer een teiltje.

Intussen kreeg Loek zijn glas cola niet leeg, want telkens zetten ze weer een nieuw vaasje voor zijn neus, de beroemde refills.

Nog even doorzetten!

Toen op naar een postkantoor en voilà: gevonden. Een heel eind buiten het centrum, we begonnen al te twijfelen toen we zo ver door moesten rijden. Wij zijn gewend dat alles in het centrum ligt, hier ligt alles juist buiten het centrum, de grote malls, superstores,bibliotheken, postkantoor dus, noem maar op. Zonder auto kun je hier echt niks.

Zelf kerken liggen in the middle of nowhere en voor elke stroming is er wel een eigen kerk, de mensen hier zijn erg aardig en erg gelovig.

Na het postkantoor zagen we nog verschillende thrifft stores liggen, kringloopwinkels. Ik heb een heel leuk spel gekocht meiden, dat zal jullie kennis over Amerika wel opvijzelen. Ik ga alvast de vragen uit mijn hoofd leren, winnen zal ik!

Intussen draait de airco op volle kracht, het is hot, hot, hot. Het valt op dat Amerikanen de airco in de auto laten loeien terwijl zij in de winkel zijn. Energiebesparing is een ver van mijn bed show.