Vandaag hebben we Georgia verlaten om terug te gaan naar Florida.
Ik heb dit hotel een vrij slechte review gegeven, hoewel de bedden goed waren, het ontbijt volgens verwachting en de receptie heel behulpzaam. Maar geen INTERNET, een douchekop met een prutstraaltje, zodat het een eeuwigheid duurde voor mijn haar uitgespoeld was.
De gordijnen konden niet dicht, maar met de kussens kon ik wat smokkelen en heb ik al verteld dat er er geen INTERNET was? Er was nog wat, maar dat weet ik al niet meer. Teveel hotels en motels achter elkaar gezien.
Het hotel stond in een complete stad van alleen maar hotels, motels en restaurants, overal waar je keek.
Vanmorgen zijn we eerst nog even naar downtown Savannah gereden, toch nog een half uurtje rijden en hebben daar wat rond gelopen.
De huizen waren allemaal met de doorgaande weg verbonden door een brug, daaronder liep een andere straat.
Toen naar een flea market, ook een half uurtje rijden. We kwamen weer langs ons hotel, het was gewoon aan de overkant. Tja, ik had dus eerst eens moeten kijken welke van de twee het dichtsbij lag, zo blijf je natuurlijk rijden.
Daarna op weg naar St. Augustine. Het oudste stadje van Amerika, gesticht door de Spanjaarden en dan met name Don Pedro Menendez de Aviles in 1565.
Na ingecheckt te hebben in het Best Western zijn we naar Kingstreet gereden midden in het historisch centrum.
De Spaanse invloeden zijn overal zichtbaar in de overheidsgebouwen en de universiteit.
Mooie tuinen ook.
Daarna naar St. Georges street, een oer gezellige straat met winkeltjes, restaurantjes, live muziek en geheel autovrij.
Ik vond dit wel een heel duidelijk briefje, ja toch? Niet dan?
Leuke winkel eigenaars ook.
De fontein der eeuwige jeugd, tja, we zullen ons opnieuw aan iedereen moeten voorstellen als we terug zijn. Het effect is onbeschrijfelijk, jullie zullen het wel zien.
Vanavond zijn we aan de overkant van de weg gaan eten. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want in Amerika neem je daarvoor natuurlijk de auto. Wij dus niet. Nu zijn Amerikanen tegenover andere automobilisten heel beleefd, maar zodra je voetganger wordt ben je een levende prooi. Om over te steken moesten we eerst een stoplicht vinden, want recht voor ons hotel oversteken zou pure zelfmoord zijn. Eerst een heel stuk naar links gelopen, toen overgestoken, terwijl verkeer van achter ons gewoon rechtsaf sloeg en niet stopte, je moest echt goed uitkijken. Daarna weer een heel stuk terug gelopen tot we bij het restaurant waren. Terug dezelfde routine met dit verschil dat het nu donker was. We waren al halverwege de rijbaan toen een {#%^*¥$ van een automobilste nog vlak voor ons langs de weg opschoot.
Na rijp beraad hebben we besloten morgen niet naar cape Canaveral te gaan. Het is een tour van bijna een dag, dan moeten we walgelijk vroeg weg zijn hier. En we hebben al heel veel items gezien in Washington, het voegt misschien toch niet zoveel meer toe. We gaan lekker chillebillen de laatste anderhalve dag.
Chillebillen... Hahaha
BeantwoordenVerwijderen