Dag 7 Historic Pensacola en Gilf Breeze

Het ontbijt vanmorgen was een stuk uitgebreider dan gisteren en met warme wafels die je zelf mocht maken. Laat komen, laat komen.

Met behulp van een plattegrondje de route naar de Historic Pensacola Village uitgestippeld, het bleek op loopafstand, al zullen de Amerikanen dat niet met ons eens zijn, die pakken voor elke meter hun auto. 

We liepen door Palafoxstreet via een soort markt met zelfgemaakt voedsel, zeep, decoraties en ook wat boeken.

 

In het historische dorp aangekomen werden we aan tickets geholpen door deze vrouw.

Onze gids heette James en was een masterstudent die zo wat bij verdiende. Pensacola heeft de bijnaam De Stad van de Vijf vlaggen. Dat komt omdat boven de stad de vlaggen van 5 machthebbers hebben gewapperd: van Spanje -Castilië-, van Frankrijk , van Groot-Brittannië , van de Geconfedereerde Staten van Amerika en van de Verenigde Staten.

James liet ons drie huizen zien, telkens uit een ander tijdsbestek. De eerste is heropgebouwd in het dorp, het Lavalle house uit 1805. Het was gebouwd gedurende de 2e Spaanse periode in Frans Creoolse stijl. Gebouwd door Carlos Lavalle en Marianna Bonifay. De meubels zijn uit die tijd.

Geslapen werd op matrassen gevuld met mos, dat eerst werd uitgekookt teneinde de bugs te doden. Vandaar de uitdrukking: sleep tight, don't let de bedbugs bite. Als het touw uitgerekt was werd het aangedraaid aan de zijkanten en een spietje ingestoken. De ouders lagen in het bed, de kinderen op de grond. 

Het 2e huis, het Dorr house, werd gebouwd in 1871 door weduwe Clara Barkley Dorr, in Griekse stijl

Het 3e huis kwam uit 1890 en werd gebouwd voor John en Kate Lear. In Victoriaanse stijl.

Er was ook nog een kerk bij de rondleiding, maar we konden niet naar binnen, want deze is, hoewel onttrokken aan de erediensten, nog steeds in trek als trouwlocatie.

In het museum in het dorp leerden we dat Pensacola bekend was door de houthandel, de diepe baai voor de stad was ideaal voor schepen om aan te leggen.

Links zit James, onze gids.

Er werd nog echt gebakken op de pionier manier. 

Het is hier echt warm, en doordat je telkens een gebouw induikt, waar de airco op diepvriesniveau staat wen je er ook niet aan. Ik had een rugzak om en mijn rug was min of meer doorweekt, dus ik durfde 'm niet af te doen.

Na de rondleiding terug gelopen via Palafoxstreet en ergens halverwege een ijskoffie gedronken. Buiten in de schaduw gezeten en mijn rug laten drogen. Binnen was het weer hartje winter qua temperatuur.

Net voor het hotel zag ik mijn droomhuis. Tja, dream on.

Omdat we onze meegenomen kledingvoorraad iets te ruim ingeschat hebben moesten we nog wat t-shirts shoppen, je kunt je hier meerdere malen per dag omkleden en dat laat onze koffer niet toe. 

Bij onze vrienden van de Wal mart wat t- shirts gekocht, druiven en een klein flesje wijn.

Er was geen bemande/bevrouwde kassa, alleen zelfscan. Bij de druiven ging het al mis, geen streepjescode. Employee erbij, die wat intoetste en op een nieuw schermpje uitkwam met allemaal groente en fruit. Ok. Volgende probleem, wijn gescand en daarna konden we niet verder want het moest geverifieerd worden. Ja, ik ben 21 geweest. Andere medewerker toetste van alles in en we konden verder. Nu zonder problemen. 

Nu zit ik aan de wijn, in een papieren bekertje, maar het smaakt er niet minder om. Proost!

Quote van de dag: unattended children will be offered an espresso and a free kitten.